Gdy urząd upiera się przy kontroli w siedzibie firmy, podatnik lub jego pełnomocnik nie mają wyjścia – muszą się z tym pogodzić, pod rygorem kary – przypomniał NSA.
Sprawa dotyczyła spółki, która ma siedzibę w prywatnym mieszkaniu w Krakowie, działalność gospodarczą prowadziła w Zwoleniu, a księgi podatkowe przechowywała w kancelarii radcy prawnego we Wrocławiu. Jej interesy reprezentował pełnomocnik. Fiskus trzykrotnie wezwał go do udostępnienia ksiąg podatkowych w siedzibie przedsiębiorstwa i do uczestnictwa w kontroli. Ten odpisał, że jego udział w czynnościach nie jest obligatoryjny, a księgi mogą zostać udostępnione wyłącznie w miejscu ich przechowywania, tj. we Wrocławiu. Twierdził, że w siedzibie firmy jest to niemożliwe, bo mieści się ona w prywatnym mieszkaniu. W zakładzie produkcyjnym również nie, bo utrudniłoby to prowadzenie działalności, a poza tym przewiezienie dokumentów byłoby kosztowne.
Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie uznał, że pełnomocnik utrudnia kontrolę i nałożył na niego karę porządkową, która zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami wynosiła 2600 zł (obecnie 2800 zł).
WSA w Krakowie uznał tę decyzję za prawidłową. Przypomniał, że zgodnie z przepisami ordynacji podatkowej pełnomocnik miał obowiązek stawienia się na wezwanie organu podatkowego i udostępnienia ksiąg w siedzibie przedsiębiorstwa. Kontrola poza siedzibą jest możliwa tylko wówczas, gdy organ podatkowy się na to godzi oraz gdy czynności w siedzibie utrudniałyby podatnikowi prowadzenie działalności. To stanowisko zostało w pełni zaakceptowane przez NSA.
Utrudnianie pracy urzędowi kosztuje
Strona, pełnomocnik strony, świadek lub biegły, którzy mimo prawidłowego wezwania organu podatkowego:
1) nie stawili się osobiście bez uzasadnionej przyczyny, mimo że byli do tego zobowiązani, lub
2) bezzasadnie odmówili złożenia wyjaśnień, zeznań, wydania opinii, okazania przedmiotu oględzin lub udziału w innej czynności, lub
3) bez zezwolenia tego organu opuścili miejsce przeprowadzenia czynności przed jej zakończeniem
– mogą zostać ukarani karą porządkową do 2800 zł.
Źródło: Art. 262 par. 1 ordynacji podatkowej
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 7 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2449/12.