Przychód ze sprzedaży wierzytelności to nie to samo, co kwota zasądzonego odszkodowania bądź zadośćuczynienia za doznaną krzywdę – wyjaśnił dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.
Chodziło o wdowę, której mąż przed śmiercią wygrał w sądzie sprawę o odszkodowanie za wypadek przy pracy i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę. Były pracodawca nie uznał jednak tego wyroku, a mężczyźnie, mimo podjętych kroków prawnych, nie udało się wyegzekwować pieniędzy. We wrześniu 2020 r. poszkodowany zdecydował się więc na sprzedaż wierzytelności. Niestety miesiąc później zmarł.
W rocznym wspólnym zeznaniu PIT (składanym do 30 kwietnia 2021 r.) wdowa nie uwzględniła pieniędzy ze sprzedaży wierzytelności. Twierdziła, że nie powinny być one opodatkowane, bo art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT zwalnia z podatku odszkodowania i zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej – do wysokości określonej przez sąd.
Kobieta wskazywała, że źródłem dochodu ze sprzedaży wierzytelności przez jej męża było właśnie roszczenie o wypłatę zasądzonego odszkodowania i zadośćuczynienia, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o PIT.
Nie zgodził się z tym dyrektor KIS. Zwrócił uwagę na to, że mąż kobiety uzyskał zapłatę z tytułu przysługujących mu roszczeń (o zapłatę zadośćuczynienia, odszkodowania i odsetek za zwłokę), a nie samo zadośćuczynienie, odszkodowanie ani odsetki.
Organ wyjaśnił, że wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Jeśli więc podatnik sprzedał ją innemu podmiotowi, to uzyskał przychód z praw majątkowych w rozumieniu art. 18 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT. Przychód ten nie jest objęty zwolnieniem na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b. Wdowa miała więc obowiązek uwzględnić ten przychód w zeznaniu rocznym obejmującym dochody, które osiągnęła wspólnie z mężem przed jego śmiercią.
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 29 czerwca 2021 r., sygn. 0115-KDIT2.4011.101.2021.MM
