Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Wyrok dotyczy spółki będącej właścicielem budynku biurowego i prawa użytkowania wieczystego gruntu. Spółka zamierzała przekazać udziałowcom nieruchomość w formie dywidendy. Następnie udziałowcy mieliby wydzierżawić biurowiec tej samej spółce w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.
We wniosku o interpretację spółka podała, że kupiła nieruchomość, a następnie poniosła nakłady na ulepszenie budynku sięgające niemal 70 proc. jego wartości. Poinformowała, że przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego zarówno przy nabyciu, jak i przy modernizacji. Podkreśliła przy tym, że nieruchomość w stanie ulepszonym jest wykorzystywana wyłącznie na potrzeby spółki przez co najmniej pięć lat.
Spółka zakładała, że wypłata dywidendy w tej formie nie będzie opodatkowana, bo nie spełnia podstawowego warunku z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Nie miała być bowiem przekazana na cele osobiste udziałowców, lecz na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Ponadto – wskazywała – art. 7 ust. 2 stosuje się do towarów nabytych, a spółka de facto wytworzyła budynek, o czym świadczą wydatki poniesione przez nią na modernizację.
Spółka twierdziła, że nawet gdyby czynność była opodatkowana, to i tak będzie zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Przepis ten zasadniczo zwalnia z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części.
Organ podatkowy uznał, że darowizna rzeczowa jest nieodpłatną dostawą towarów na podstawie art. 7 ust. 2. Nie zostały też spełnione warunki umożliwiające zwolnienie. W konsekwencji dostawę nieruchomości należy opodatkować stawką 23 proc.
Podobnie orzekł WSA w Poznaniu. Stwierdził, że spółka nie może skorzystać ze zwolnienia ani na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, ani art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT .
Sąd nie zgodził się z argumentacja spółki, że odliczany przez nią podatek naliczony dotyczył całkiem innej nieruchomości.
Argumentów tych nie uznał również NSA. Orzekł, że dywidenda w tej formie jest nieodpłatną dostawą towarów, opodatkowaną stawką 23 proc.
Sędzia Artur Murdecki stwierdził, że spółka próbowała stworzyć sztuczną konstrukcję, mającą na celu wyłącznie optymalizację podatkową. Podkreślił, że dostawa towarów jest pojęciem ekonomicznym. Skoro sam pełnomocnik spółki przyznał, że zmieni się właściciel w księdze wieczystej, to – według NSA – nie ma co dyskutować, czy czynność podlega opodatkowaniu VAT.
Sąd uznał także, że spółce nie przysługuje prawo do zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.
Po wejściu w życie klauzuli dotyczącej obejścia prawa podatkowego podobne sprawy będzie rozpatrywał minister finansów i będą one kosztowały znacznie więcej niż obecnie rozpatrywana.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 3 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 956/13. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
