Nie wszyscy podatnicy muszą zgłaszać fiskusowi swoje wyjazdy. Taki obowiązek mają tylko ci, wobec których jest prowadzone postępowanie i jeśli będą dłużej przebywać za granicą.

Czy należy zawiadomić o wyjeździe

Czekam na wydanie interpretacji indywidualnej. W sierpniu wyjeżdżam do Stanów Zjednoczonych i planuję tam przebywać przynajmniej do końca roku. Czy muszę o tym poinformować izbę skarbową?
Ordynacja podatkowa nakłada na osoby, które są stroną, szczególny obowiązek. Mianowicie, w razie wyjazdu za granicę na co najmniej 2 miesiące muszą ustanowić pełnomocnika do spraw doręczeń. Powinni go zgłosić do tego organu, który prowadzi daną sprawę. Jeśli podatnik zaniedba ten obowiązek, urząd będzie dostarczał pisma pod dotychczasowy adres w Polsce. Oznacza to, że list pozostanie w placówce pocztowej przez 14 dni, a następnie zostanie zwrócony do urzędu.
Co do zasady obowiązek zgłoszenia takiego pełnomocnika dotyczy osób, wobec których toczy się postępowanie podatkowe. Podatnik wie o takim postępowaniu. W przypadku gdy jest ono wszczynane na wniosek (np. o interpretację), datą jego rozpoczęcia jest dzień doręczenia żądania organowi podatkowemu. Z kolei gdy toczy się ono z urzędu – będzie to dzień doręczenia stronie postanowienia o wszczęciu postępowania.
Jednocześnie przepisy Ordynacji podatkowej w sprawie trybu wydawania interpretacji odwołują się do ogólnych regulacji określających zasady doręczania pism w postępowaniu podatkowym. Dlatego też w przypadku procedury wydawania interpretacji i dłuższego wyjazdu, podatnik ma obowiązek zgłoszenia pełnomocnika do doręczeń. Jest to o tyle istotne, że organ prowadzący sprawę może wezwać podatnika do uzupełnienia wniosku, np. sprecyzowania stanu faktycznego.
Trzeba również pamiętać, że jeśli podatnik, wobec którego toczy się postępowanie, wyjechał za granicę na krócej niż dwa miesiące, ale pobyt przedłużył się, to również ma obowiązek ustanowić pełnomocnika do spraw doręczeń.
Podstawa prawna
Art. 147 par. 1, art. 14h, art. 169 par. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.).

Czy udzielić pełnomocnictwa do reprezentowania

Przedsiębiorca złożył wniosek o interpretację przed wyjazdem na urlop. Czy korzystne będzie dla niego ustanowienie pełnomocnika nie tylko do doręczeń, ale także do reprezentowania go przed urzędem skarbowym?
Rola pełnomocnika do doręczeń ogranicza się wyłącznie do odbioru przesyłek. Nie może on reprezentować podatnika w postępowaniu. Dlatego też warto pomyśleć o ustanowieniu pełnomocnika w szerszym zakresie. Uchroni to podatnika nie tylko przed zastosowaniem tzw. fikcyjnego doręczenia przesyłki – w przypadku gdy pozostanie ona na poczcie dłużej niż 14 dni. Zgodnie z art. 145 Ordynacji podatkowej, jeżeli strona ustanowiła pełnomocnika, to pisma doręcza się zawsze jemu, a nie stronie (podatnikowi). Dzięki temu szerzej umocowany pełnomocnik będzie mógł nie tylko odebrać przesyłkę, ale również reprezentować podatnika w trakcie postępowania.
Podstawa prawna
Art. 145 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.).

Czy opłaca się wybrać osobę do odbioru pism

Podatnik wyjeżdża na miesiąc w polskie góry. Również czeka na wydanie interpretacji. Czy powinien ustanowić pełnomocnika do doręczeń?
W takim przypadku podatnik nie ma obowiązku ustanowienia pełnomocnika do doręczeń. Jednak może się okazać, że będzie on bardzo przydatny. Czytelnik, który złożył wniosek o wydanie interpretacji, musi pamiętać, że organ ma na to trzy miesiące. Jednak izba skarbowa może nawet po dwóch miesiącach od wpłynięcia wniosku wezwać podatnika do uzupełnienia go, np. doprecyzowania elementów opisu stanu faktycznego, o który zapytał. Wtedy podatnik ma 7 dni na odpowiedź. W przypadku braku odbioru pisma wysłanego na adres zamieszkania list pozostanie na poczcie przez 14 dni. Potem placówka zwróci pismo do urzędu. Wniosek o wydanie interpretacji nie zostanie rozpatrzony. Dlatego też jeśli podatnik wyjeżdża na dłużej, powinien ustanowić pełnomocnika do doręczeń. Ten będzie mógł odebrać pismo za wnioskodawcę, który wypoczywa na urlopie, i przekazać mu treść wezwania organu. W takiej sytuacji podatnik będzie mógł sporządzić pismo i wysłać do urzędu z miejsca, gdzie przebywa.
Podstawa prawna
Art. 147 par. 1, art. 14h, art. 169 par. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.).

Czy warto złożyć upoważnienie na poczcie

Podatnik nigdy nie wyjeżdża na dłużej niż dwa miesiące za granicę, ale często przebywa poza miejscem zamieszkania dłużej niż 14 dni. Czy może upoważnić córkę, która mieszka razem z nim, do odbioru korespondencji?
Nawet jeśli podatnik nie wyjeżdża na długo, ale spodziewa się jakiejś korespondencji z urzędu skarbowego, to również powinien pomyśleć o ustanowieniu pełnomocnika. W takiej sytuacji może udzielić pełnomocnictwa pocztowego domownikowi. Robi to na zasadach określonych w rozporządzeniu ministra infrastruktury w sprawie warunków wykonywania powszechnych usług pocztowych. Wtedy domownik będzie upoważniony do odbioru pism na poczcie, jeśli adresat nie będzie mógł tego zrobić osobiście np. właśnie z powodu wyjazdu.
W treści takiego pełnomocnictwa należy wskazać dane osobowe pełnomocnika. Pismo takie adresat musi złożyć w obecności upoważnionego pracownika poczty.
Przyjęcie pełnomocnictwa pocztowego jest odpłatne, o ile przewiduje to aktualny cennik Poczty Polskiej. Obecnie tak jest, opłata wynosi: 25,83 zł – w przypadku stałego pełnomocnictwa do odbioru wszystkich lub wskazanych przesyłek, 5,54 zł – w przypadku okresowego odbioru wszystkich lub wskazanych przesyłek za każdy miesiąc lub jego część, 2,46 zł – w przypadku jednorazowego odbioru przesyłki. Pełnomocnictwo pocztowe można odwołać w każdym momencie.
Podstawa prawna
Par. 18 rozporządzenia ministra infrastruktury z 9 stycznia 2004 r. w sprawie warunków wykonywania powszechnych usług pocztowych (Dz.U. nr 5, poz. 34 z późn. zm.).

Czy można podać w urzędzie adres zagraniczny

Małżeństwo wyjeżdża na miesięczne wakacje za granicę. Czy może poinformować urząd skarbowy, że w danym okresie będzie przebywać w określonym hotelu i poprosić o przesyłanie tam ewentualnych pism związanych z toczącą się sprawą?
Zawiadomienie urzędu o czasowej zmianie miejsca pobytu z uwagi na wyjazd turystyczny lub służbowy za granicę (krótszy niż dwa miesiące) ma jedynie walor informacyjny i nie powoduje żadnych skutków prawnych w zakresie doręczania pism. Oznacza to, że urząd nie będzie wysyłał pism za granicę. Takie jest stanowisko organów podatkowych i Naczelnego Sądu Administracyjnego. NSA w wyroku z 27 stycznia 2012 r. (sygn. II FSK 2097/10) zgodził się z izbą skarbową, że przepisy Ordynacji podatkowej regulują kwestię doręczania pism tylko na terenie Polski. Tym samym wskazanie adresu do doręczeń w hotelu za granicą nie ma żadnych skutków prawnych.
Tylko jeśli podatnik zdecyduje się pozostać w nowym miejscu na stałe, ma obowiązek poinformować urząd o nowym adresie. Na przykład osoba fizyczna objęta rejestrem PESEL, która nie prowadzi działalności gospodarczej lub nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, może zaktualizować dane dotyczące miejsca zamieszkania przy składaniu deklaracji podatkowej. Obowiązek aktualizacji adresu nie ma jednak zastosowania w przypadku czasowej nieobecności w miejscu stałego pobytu.
Podstawa prawna
Art. 146 par. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.).
Art. 9 ust. 1d ustawy z 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 1314 z późn. zm.).

Czy za pełnomocnictwo trzeba zapłacić

Właściciel małej firmy na czas prowadzenia postępowania podatkowego ustanowił pełnomocnika. Czy musi wnieść opłatę skarbową?
Zgodnie z przepisami ustawy o opłacie skarbowej co do zasady w sprawach z zakresu administracji publicznej (również podatkowych) złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa kosztuje 17 zł.
Przepisy wskazują, że zwolnione z tej opłaty jest upoważnienie do odbioru dokumentów. Zwolniony jest też odpis pełnomocnictwa, jeżeli dokument ten jest poświadczony za zgodność z oryginałem przez notariusza lub przez uprawniony organ. Adwokat, radca prawny lub doradca podatkowy może sam poświadczyć odpis udzielonego mu pełnomocnictwa.
Podkreślić jednak trzeba, że praktyka organów administracji w zakresie niepobierania opłat od złożenia pełnomocnictwa do odbioru korespondencji jest różna. Niektóre uznają, że jest ono zwolnione z opłaty skarbowej, inne zaś – że nie.
Natomiast gdy podatnik ustanawia pełnomocnika do spraw doręczeń w przypadku wyjazdu za granicę na okres dłuższy niż 2 miesiące, nie dochodzi do złożenia dokumentu pełnomocnictwa, co oznacza brak opłaty skarbowej. Potwierdziło to DGP Ministerstwo Finansów.
Podstawa prawna
Art. 4 ustawy z 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1282 z późn. zm.).

Czy można przełożyć rozprawę w sądzie

Podatnik złożył skargę na otrzymaną interpretację indywidualną. Rozprawa w wojewódzkim sądzie administracyjnym została wyznaczona na początek września. Skarżący dowiedział się właśnie, że w tym terminie musi wyjechać za granicę w sprawach służbowych. Czy może złożyć pismo do sądu o odroczenie rozprawy?
Podatnik może złożyć taki wniosek, ale to od sądu zależy, czy zostanie on pozytywnie rozpatrzony. Zgodnie z przepisami regulującymi procedurę sądową może on odroczyć posiedzenie na zgodny wniosek stron i tylko z ważnej przyczyny.
Ponadto rozprawa ulega odroczeniu, jeżeli sąd stwierdzi nieprawidłowość zawiadomienia którejkolwiek ze stron. Przełożenie na inny termin jest możliwe również w razie, gdy nieobecność strony lub jej pełnomocnika jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną znaną sądowi przeszkodą, której nie można przezwyciężyć, chyba że strona lub jej pełnomocnik wnieśli o rozpoznanie sprawy pod ich nieobecność.
Sąd, rozpatrując wniosek o odroczenie rozprawy, bierze pod uwagę okoliczności konkretnej sprawy i analizuje, czy zachodzi ważna przyczyna. Przykładowo NSA w wyroku z 17 lutego 2011 r. (sygn. II GSK 273/10) uznał, że nieobecność strony czy jej pełnomocnika wywołana urlopem wypoczynkowym, w sytuacji gdy zostali oni zawiadomieni o rozprawie przed wyjazdem, nie jest ani nadzwyczajnym wydarzeniem, ani przeszkodą.
Podstawa prawna
Art. 99, art. 109 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270).