Spółka, która stosuje Międzynarodowe Standardy Rachunkowości, może zaliczyć jednorazowo do kosztów podatkowych wydatki na remont środków trwałych – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.
Skarżąca spółka prowadziła ewidencję rachunkową w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych. W standardach rachunkowości niektóre elementy zostały określone w inny sposób niż w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.). Co więcej, skarżąca przygotowuje sprawozdania zgodnie m.in. z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR). W konsekwencji prowadzi księgi rachunkowe w sposób zgodny z MSR. Jednak w zakresie nieuregulowanym przez te standardy stosuje przepisy ustawy o rachunkowości oraz przepisów wykonawczych do niej.
Zgodnie z MSR 16 – Rzeczowe aktywa trwałe części składowe aktywów należy identyfikować dla celów ujmowania kosztów ich wymiany oraz usuwania z bilansu. A zatem zostały one odróżnione od kosztów bieżącego utrzymania składnika aktywów. Jak wynika z par. 43 MSR 16, każda część składowa pozycji rzeczowych aktywów trwałych, której cena nabycia lub koszt wytworzenia są istotne w porównaniu z ceną nabycia lub kosztem wytworzenia całej pozycji, jest amortyzowana osobno. Jednak części o tym samym okresie użytkowania i metodzie amortyzacji mogą być grupowane w celu ustalenia odpisu amortyzacyjnego. Zgodnie z powyższymi zasadami spółka traktowała m.in. wydatki na tzw. remonty komponentowe. Do celów bilansowych do wydatków tych stosowała odpisy amortyzacyjne. Problem polega na tym, że inaczej określają to przepisy ustawy o CIT.
Spór dotyczył tego, czy wydatki na remont należy rozliczać zgodnie z MSR (jako odpisy), czy też zgodnie z ustawą o CIT (jako jednorazowy koszt).
NSA wyjaśnił, że spółka poniosła wydatki na remont, a nie na ulepszenie środka trwałego. Zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 oraz 15 ust. 4e ustawy o CIT wydatki takie należy zaliczyć do kosztów jednorazowo. Zdaniem NSA nie ma znaczenia, że spółka do celów bilansowych rozlicza te wydatki w formie odpisów amortyzacyjnych.
Istotne są bowiem przepisy podatkowe. NSA podzielił więc poglądy WSA w Warszawie z zaskarżonego wyroku.
Wyrok jest prawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 20 lipca 2012 r., sygn. akt II FSK 2406/11.