Przepisy wymagają, aby kandydat na doradcę podatkowego odbył dwuletnią praktykę: najpierw w organach podatkowych, a potem u doradcy podatkowego lub w spółce doradczej.
Kandydaci, którzy wcześniej pracowali w firmie doradczej lub urzędzie, nie będą jednak musieli odbywać ponownie praktyki, o ile spełniają określone warunki.
Zgodnie z par. 2 ust. 1 rozporządzenia ministra finansów w sprawie praktyk zawodowych kandydatów na doradców podatkowych (Dz.U. z 2010 r. nr 230, poz. 1514) kandydaci odbywają dwuletnią praktykę zawodową w następującej kolejności: w urzędzie skarbowym (2 miesiące), w izbie skarbowej (2 miesiące), w urzędzie kontroli skarbowej (2 miesiące) oraz u doradcy podatkowego lub w spółce doradztwa podatkowego przez okres 18 miesięcy. Rozporządzenie określa więc szczegółowo, w jakich miejscach i w jakiej kolejności kandydat musi odbyć praktykę po zdaniu egzaminu na doradcę.
Tomasz Michalik, przewodniczący Krajowej Rady Doradców Podatkowych, zwraca jednak uwagę, że rozporządzenie w par. 6 przewiduje, że na równi z praktyką traktowane jest m.in. dwuletnie zatrudnienie w podmiocie uprawnionym do wykonywania doradztwa podatkowego, pod warunkiem że do zakresu pracy kandydata należało stosowanie przepisów z zakresu prawa podatkowego na rzecz klienta.
– A zatem, jeżeli taka osoba pracowała minimum dwa lata w firmie doradztwa podatkowego (ale także np. w urzędzie skarbowym) przed egzaminem, to już nie musi odbywać praktyki – stwierdza Tomasz Michalik.
Dodaje, że jeżeli jednak kandydat takiego stażu pracy w firmie doradczej lub w organach podatkowych nie ma, to praktyka po egzaminie jest niezbędna. W takiej sytuacji kandydat musi zachować kolejność odbywania praktyki określoną w rozporządzeniu.