Z Markiem Kwietko-Bębnowskim, doradcą podatkowym rozmawia Katarzyna Jędrzejewska.
DGP
Wczoraj opisaliśmy na łamach DGP postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego o umorzeniu postępowania kasacyjnego. Powodem umorzenia było to, że czasie oczekiwania na rozstrzygnięcie NSA podatnik (w tym wypadku była to podatkowa grupa kapitałowa) przestał istnieć. Wcześniej jednak zdążył jeszcze wygrać przed sądem I instancji. WSA w Gdańsk uchylił interpretację dyrektora KIS. Co to oznacza dla podatnika? Czy mocy nabrało jego stanowisko i mamy do czynienia z czymś na wzór interpretacji „milczącej”?
Nie. Wyrok NSA jest jak najbardziej prawidłowy, ale w jego wyniku nie powstała interpretacja „milcząca”. Proszę zauważyć, że organ interpretacyjny wydał interpretację indywidualną w terminie określonym w art. 14d ordynacji podatkowej. Nie została więc spełniona przesłanka z art. 14o par. 1 ordynacji.
Jaki więc mamy teraz stan prawny?
Zerowy. Nie ma już w sensie prawnym ani wydanej interpretacji, ani wnioskodawcy (podatnika), który mógłby ponownie zwrócić się z wnioskiem do dyrektora Krajowej informacji Skarbowej. Po uchyleniu interpretacji przez sąd I instancji przestała ona obowiązywać (została usunięta z obrotu prawnego), a wyrok WSA stał się prawomocny z powodu umorzenia postępowania przez NSA.
Czy płyną z tego jakieś wnioski dla innych podatników?
Sytuacja może wydawać się nietypowa, ale nie zawiera jakichś nadzwyczajnych wniosków dla pozostałych podatników. Na marginesie można tylko wskazać, że aby z otrzymanej interpretacji indywidualnej powstały jakiekolwiek podatkowe „korzyści” dla wnioskodawcy w rozumieniu art. 14k lub 14m ordynacji, musiałby się on do niej zastosować, czyli zachować się w sposób wskazany w interpretacji i wywołujący skutki podatkowe. Gdy natomiast podatnik wnioskodawca utracił już byt prawny, to w zasadzie nie ma już kto tych „korzyści” osiągnąć. Wyjątek może dotyczyć ewentualnego następcy prawnego, ale i to pod warunkiem, że poprzednik wnioskodawca, jeszcze przed ustaniem jego bytu prawnego, zastosował się do otrzymanej interpretacji indywidualnej (zob. wyrok NSA z 21 listopada 2012 r., sygn. akt II FSK 2486/11).