Subskrybuj nas na Youtube
Wynagrodzenie za prawo do używania znaku towarowego może być przychodem z najmu lub dzierżawy, a nie z praw majątkowych – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.
Piątkowy wyrok stanowi odejście od dotychczasowej linii orzeczniczej NSA. Dotychczas sąd kasacyjny orzekał, że wynagrodzenie za udostępnienie prawa do używania zarejestrowanego znaku towarowego (niewchodzącego w skład majątku związanego z działalnością gospodarczą) to przychód z praw majątkowych (art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT).
Tak NSA orzekł m.in. 22 marca 2019 r. (sygn. akt II FSK 955/17) i 28 lipca 2016 r. (sygn. akt II FSK 1908/14). W tym drugim wyroku sąd zawarł nawet tezę, że taka kwalifikacja przychodu (prawa majątkowe) jest niezależna od tego, czy podatnik zawrze umowę o udostępnianie logo jako podmiot gospodarczy, czy poza firmą, a także niezależnie od rodzaju umowy, na podstawie której udostępnienie to nastąpi.
W praktyce oznaczało to, ze podatnik wydzierżawiający znak towarowy nie ma prawa do ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (8,5 proc.), tylko musi rozliczać się z fiskusem na zasadach ogólnych, a więc płacić 18 lub 32 proc. od dochodu.
Jest to problemem dla podatników, którzy otrzymują znaki towarowe w darowiźnie, bo z tego powodu nie mogą wykazać kosztu podatkowego, czyli de facto płacą 18 lub 32 proc. PIT od przychodu.
Dzierżawa logotypów
W najnowszym wyroku NSA doszedł jednak do wniosku, że wcześniejsze orzecznictwo było błędne.
Chodziło o mężczyznę nieprowadzącego działalności gospodarczej. Dysponował on autorskimi prawami majątkowymi do logotypów i zamierzał w najbliższym czasie złożyć wnioski o rejestrację znaków towarowych. Dalszy plan zakładał, że będzie je wydzierżawiał spółkom, które będą mu za to płacić co miesiąc czynsz.
Podatnik uważał, że wynagrodzenie, które będzie dostawać, powinno być kwalifikowane do przychodów z umów dzierżawy (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT). Dzięki temu mógłby płacić ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5 proc. (zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a w zw. z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 43 ze zm.).
Nie zgodził się na to dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie. Stwierdził, że przychód z dzierżawy znaku towarowego to przychód z praw majątkowych (art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ustawy o PIT).
Jego stanowisko potwierdził WSA w Warszawie.
Są też inne źródła
Innego zdania był NSA. Uzasadniając wyrok sędzia Stefan Babiarz stwierdził, że podstawowy błąd sądu pierwszej instancji, fiskusa i orzekających wcześniej składów NSA polega na przyjęciu tezy, że w tego typu przypadkach, bez względu na rodzaj umowy, zawsze mamy do czynienia z przychodem z praw majątkowych.
– Takie stanowisko kompletnie pomija fakt, że w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT mowa jest o źródle przychodu, jakim jest m.in. najem i dzierżawa składników, które nie są związane z działalnością gospodarczą. Ustawodawca w żaden sposób nie wyłączył z tego punktu dzierżawy praw majątkowych – zwrócił uwagę sędzia.
NSA nie wykluczył więc innych źródeł przychodów.
– Nie sposób przyjąć, iż źródło w postaci przychodów z praw majątkowych dotyczy każdej umowy, w tym także umowy dzierżawy – powiedział sędzia Babiarz.
Na potwierdzenie wskazał, że jeśli takie umowy są zawierane w ramach działalności gospodarczej, to mamy do czynienia ze źródłem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT), a nie z praw majątkowych.
orzecznictwo
Wyrok NSA z 8 listopada 2019 r., sygn. akt II FSK 3715/17. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
