Subskrybuj nas na Youtube
Wyłączenie z art. 15e ustawy o CIT odnosi się do podmiotu, który przenosi koszt nabytej przez siebie usługi na inny podmiot, a nie gdy sam otrzymuje refakturę – orzekł WSA w Warszawie.
Chodziło o spółkę, która kupuje od podmiotów powiązanych usługi niematerialne (wymienione w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT). One z kolei nabywają te same świadczenia od podmiotów trzecich i następnie odsprzedają je spółce. Część refaktur jest powiększana o marżę.
Spór sprowadzał się do tego, czy do refaktur, które otrzymuje spółka, mają zastosowanie ograniczenia zapisane w art. 15e ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem usługi niematerialne świadczone przez podmioty powiązane są kosztem podatkowym jedynie do wysokości nieprzekraczającej 5 proc. podatkowej EBITDA (z uwzględnieniem kwoty wolnej w wysokości 3 mln zł).
Limitu tego nie stosuje się do kosztów usług refakturowanych (o których mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT). Wynika to z art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT.
Spółka uważała, że wydatki poniesione przez nią na nabycie refakturowanych usług (bez względu na to, czy są powiększone o marżę) są kosztami, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT, a więc nie są limitowane. Liczyła więc na to, że będzie je w całości zaliczać do kosztów podatkowych.
Nie zgodził się na to dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Wyjaśnił, że w art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT nie chodzi o koszty usług niematerialnych, które są na podatnika refakturowane, lecz takie, które podatnik sam przerzuca na inne podmioty. Dlatego w sytuacji, w jakiej znalazła się spółka, art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT nie ma zastosowania – stwierdził dyrektor KIS.
Powołał się też na opublikowane na stronie Ministerstwa Finansów objaśnienia podatkowe dotyczące art. 15e ustawy o CIT. Resort napisał w nich wprost, że nie są limitowane koszty usług refakturowanych przez podatnika, a nie przerzucanych na podatnika.
To oznacza – stwierdził dyrektor KIS – że usługi refakturowane na spółkę będą kosztem uzyskania przychodu tylko w takim zakresie, w jakim nie przekroczą one limitu.
Tak samo orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Sędzia Maciej Kurasz wyjaśnił, że odesłanie w art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT dotyczy sytuacji, gdyby spółka przerzucała koszty nabytych przez siebie usług na inny podmiot. Skoro jest inaczej i to ona dostaje refaktury usług niematerialnych, to art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT jej nie dotyczy. Spółka musi więc stosować ograniczenia z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT – tłumaczył sędzia.
Podobnie orzekł WSA w Poznaniu w wyroku z 18 grudnia 2018 r. (sygn. akt I SA/Po 762/18, prawomocny).
Wyrok warszawskiego WSA jest nieprawomocny.
orzecznictwo
Wyrok WSA w Warszawie z 12 września 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 88/19. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
