Z internetowej bazy Ministerstwa Finansów znikła interpretacja indywidualna w sprawie podatku od nieruchomości komercyjnych wybudowanych na cudzym gruncie. Była sprzeczna z oficjalnym stanowiskiem resortu.
Najprawdopodobniej można więc spodziewać się wydania przez szefa Krajowej Administracji Skarbowej interpretacji zmieniającej, zgodnie z art. 14e par. 1 ordynacji podatkowej. Na razie rzecznik prasowy KIS tego nie potwierdza.
Dotychczasowa interpretacja została usunięta po naszym artykule „Jest luka w podatku minimalnym” (DGP 130/2019). Wskazaliśmy w nim na rozbieżność między wykładnią dyrektora KIS a odpowiedzią Ministerstwa Finansów na pytanie naszej redakcji.
Ceny transferowe: Resort wciąż nie rozstrzygnął wszystkich wątpliwości
Ceny transferowe: Resort wciąż nie rozstrzygnął wszystkich wątpliwości

Zobacz również

Kto ma płacić

Usunięcie interpretacji nie rozwiązało jednak problemu, kto powinien płacić podatek od przychodu z wynajmu budynku komercyjnego zlokalizowanego na cudzym gruncie. W przepisach brak jest bowiem jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie.
Zasadniczo podatek (jego obecna nazwa to „podatek od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem”) powinien płacić właściciel lub współwłaściciel wynajmowanego środka trwałego o wartości początkowej powyżej 10 mln zł. Zdarzają się jednak sytuacje, gdy przedsiębiorca wzniesie budynek na cudzym gruncie. Taki budynek pozostaje własnością właściciela gruntu, zgodnie z podstawową zasadą prawa cywilnego „superficies solo credit” (to, co na powierzchni, przynależy do gruntu).
Problem polega na tym, że to nie właściciel gruntu uzyskuje przychody z wynajmu budynku i nie on go amortyzuje. Kto więc powinien płacić podatek?

Przepis się zmienił

Przed 2019 r. nie było wątpliwości, że jeśli środek trwały „został oddany do używania”, to obowiązki podatkowe ciążyły na podmiocie, który dokonywał odpisów amortyzacyjnych. Wynikało tak z nieobowiązującego już brzmienia art. 24b ust. 12 ustawy o CIT (i odpowiednio 30g ust. 12 ustawy o PIT). Potwierdzała to też interpretacja dyrektora KIS z 17 lipca 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.181.2018.1.JC).
Od 2019 r. zasada ta dotyczy jedynie budynków oddanych w leasing (art. 24b ust. 17 ustawy o CIT i art. 30g ust. 17 ustawy o PIT).
Dyrektor KIS uznał więc – w uchylonej właśnie interpretacji z 18 czerwca 2019 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.121.2019.1.JC) – że wynajmujący budynki zlokalizowane na cudzym gruncie nie musi płacić daniny, bo nie jest ich właścicielem ani współwłaścicielem.
Co więcej, według ekspertów, podatku nie musi opłacać również właściciel gruntu, bo to nie on wynajmuje i amortyzuje budynek (interpretacja dyrektora KIS wprost się do tego nie odnosiła).
W konsekwencji powstało ryzyko, że budżet państwa w ogóle nie dostanie pieniędzy, gdy budynek jest wzniesiony na cudzym gruncie.
W odpowiedzi na pytanie DGP Ministerstwo Finansów wyjaśniło jednak, że w takiej sytuacji obowiązki podatkowe spoczywają – tak jak przed 2019 r. – na podmiocie, który amortyzuje budynek.
W ślad za tym stanowiskiem usunięta została z bazy MF interpretacja z 18 czerwca br.