Chodziło o spółkę posiadającej w ewidencji środków trwałych kilkadziesiąt lokali użytkowych i mieszkalnych. Ich łączna wartość przekraczała 30 mln zł. Spółka, aby pozyskać dodatkowe środki, zaczęła wynajmować ich części na krótkie okresy (często była to nawet jedna doba). Z wynajmowanej nieruchomości w tym samym czasie korzystali więc zarówno najemcy jak i pracownicy wynajmującego.
Zdaniem spółki w przypadku wynajmu na tak krótki okres nie ma podatku minimalnego. Zwróciła uwagę, że zgodnie z art. 24b ust. 6 ustawy o CIT opodatkowany przychód ustala się proporcjonalnie do udziału wynajmowanej powierzchni w całkowitej powierzchni użytkowej budynku. W związku z tym proporcję należałoby wyliczać dla miesięcznego okresu rozliczeniowego – uznała. Jeśli umowa najmu zostanie zawarta na bardzo krótki okres, np. jeden dzień, to wyliczanie proporcji byłoby bardzo trudne, jeśli nie niemożliwe – twierdziła spółka. Na wypadek jednak gdyby fiskus nie podzielił jej stanowiska, spółka wskazała, że powinna być wyliczana tylko dla dni, w których faktycznie dochodziło do wynajmu. Nie powinna być też w niej uwzględniana powierzchnia części wspólnych takich jak korytarze, toalety czy podręczne kuchnie – podsumowała spółka.
Precedensowy wyrok WSA: Podatek od przychodów z budynków można obniżać
Precedensowy wyrok WSA: Podatek od przychodów z budynków można obniżać

Zobacz również
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie miał żadnych wątpliwości, że spółka będzie musiała płacić podatek nawet, jeśli wynajmuje budynki „na doby”. – W przepisach nie ma przewidzianych żadnych wyjątków dla takich sytuacji – podkreślił dyrektor KIS.
Wyjaśnił, że aby określić opodatkowany przychód, powinna wyliczyć proporcję wynajmowanej powierzchni do powierzchni całkowitej na pierwszy dzień miesiąca, w którym doszło do wynajmu, albo na dzień wprowadzenia budynku do ewidencji środków trwałych (art. 24b ust. 3 ustawy o CIT).
Interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 kwietnia 2019 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.37.2019.1.MS