Subskrybuj nas na Youtube
Podatnicy stracili możliwość powtórnej korekty deklaracji w niektórych sytuacjach. W klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania nie ma już limitu 100 tys. zł.
Pierwsza zmiana, dotycząca kontroli celno-skarbowych, znalazła się w ustawie z 9 listopada 2018 r. o zmianie ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2354).
Chodzi o art. 83 ust. 1c, który mówi, że podatnik, który skoryguje deklarację zgodnie z ustaleniami kontroli celno-skarbowej, nie będzie mógł złożyć ponownej korekty i żądać przywrócenia stanu pierwotnego.
Słowem, podatnicy, którzy zgodzą się z ustaleniami takiej kontroli, zamykają sobie drogę do sądu.
Pisaliśmy już o tym na łamach DGP w artykułach „Szantaż nowa broń fiskusa” i „Fiskus stawia podatnikom twarde ultimatum” (DGP nr 202/2018) oraz w wywiadach „Ponowne korekty deklaracji. Prawo do obrony czy celowa taktyka” (DGP nr 214/2018).
Zmiana nie dotyczy kontroli podatkowych prowadzonych przez urzędy skarbowe na podstawie ordynacji podatkowej.
Klauzula bez limitu
Kolejna nowość znalazła się w nowelizacji ustaw podatkowych z 23 października 2018 r. (Dz.U. poz. 2193) – klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania będzie mogła być stosowana bez względu na wysokość korzyści podatkowej, a więc – teoretycznie – nawet wtedy, gdy chodzi o 1 euro czy 1 zł (zobacz „Od 2019 r. znika limit 100 tys. zł korzyści przy klauzuli przeciw unikaniu opodatkowania” DGP nr 240/2018).
Przeciwko optymalizacjom
Oprócz tego od 2019 r. szef KAS może uchylać wydane już interpretacje indywidualne, jeśli dostrzeże, że w sprawie może mieć jednak zastosowanie klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania (nowy art. 14e par. 1 pkt 3 ordynacji). Ministerstwo Finansów chce w ten sposób ukrócić proceder polegający na oferowaniu do sprzedaży firm wyposażonych w korzystne interpretacje podatkowe (pisaliśmy o tym „Koniec obrotu korzystnymi interpretacjami” DGP nr 167/2018).
Natomiast dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej może od 2019 r. łącznie oceniać pytania zadane przez różnych wnioskodawców i na tej podstawie stwierdzać, czy nie chodzi przypadkiem o niedozwoloną optymalizację (art. 14b par. 5c). Bezskuteczne stało się więc dzielenie schematów optymalizacyjnych na fragmenty.
