Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Pracodawca, który zapłaci po terminie składki na ubezpieczenie społeczne zarówno w części, która przypada na niego samego, jak i na pracowników, nie pomniejszy przychodu o całość tej kwoty – wyjaśnił dyrektor KIS.
Przypomniał, że firma nie ma obowiązku płacić z własnych pieniędzy składek ZUS w części, która powinna być finansowana przez ubezpieczonych. Ta część powinna być potrącona z pensji pracowników. Jeśli firma ich w tym wyręczy, to nie odliczy takiego wydatku od przychodu.
Spółka sądziła, że zaległe składki będą dla niej kosztem podatkowym w dniu ich zapłaty, bo taki wydatek jest pośrednio związany z zachowaniem przez nią źródła przychodów. Zapłaciła bowiem całość składek z własnych pieniędzy, aby uniknąć niepotrzebnych sporów z podwładnymi i nie zniechęcać ich do pracy.
Dyrektor KIS stwierdził, że zaległe składki ZUS są kosztem podatkowym w części przypadającej na pracodawcę. Nie dotyczy to jednak kwot zapłaconych w zamian za ubezpieczonych. Taki wydatek nie ma bowiem żadnego związku z przychodem spółki, a jest jedynie konsekwencją błędnej kwalifikacji zawartej przez nią umowy – podkreślił dyrektor KIS.
Dodał, że nie miała ona obowiązku zapłaty składek w części finansowanej przez pracowników. Jeśli to zrobiła, to z pewnością nie po to, żeby uzyskać jakiekolwiek przysporzenie.
Co więcej, fiskus uważa, że zapłacenie przez firmę składek w części finansowanej przez pracownika jest dla niego przychodem podlegającym opodatkowaniu. Wskazuje na to interpretacja z 14 września 2017 r. (nr 0112-KDIL3-1.4011.232.2017.1.AGR). Dyrektor KIS wyjaśnił w niej, że dzięki temu, iż pracodawca opłaca składki w całości, pracownik uzyskuje wymierną korzyść majątkową. W przeciwnym razie bowiem musiałby uiścić zaległości z własnej kieszeni.
Zdaniem organów jest to przychód ze stosunku pracy (gdy pracodawca opłaca składki za osobę będącą nadal jego pracownikiem) lub z innych źródeł, na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o PIT (gdy opłaca składki za byłych pracowników).
Interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 października 2017 r., nr 0115-KDIT2-3.4010.181.2017.1.KP.
