Urząd skarbowy wymaga od podatników ujawnienia wszystkich dochodów, także tych uzyskanych z tytułu pracy za granicą. Często wiąże się to z koniecznością zapłacenia podwójnego podatku – w kraju będącym miejscem zamieszkania oraz w miejscu wykonywania pracy. Jak i kiedy można tego uniknąć?

Dokładne warunki opodatkowania dochodów osiągniętych poza granicami kraju regulują dwustronne umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Natomiast ogólna zasada jest taka: wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym z umawiających się państw podlega opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim państwie.

Z kolei zgodnie z art. 3 ustawy o podatku od dochodu osób fizycznych, podatnicy, których miejscem zamieszkania jest Polska, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodu. To zasada nieograniczonego obowiązku podatkowego, który każe odprowadzić daninę w Polsce. Kogo zatem dotyczy ten zapis? Za osobę zamieszkałą na terytorium Polski uważa podmiot posiadający na terenie RP centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub który przebywa na terenie RP dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Umowa między państwami o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi więc akt nadrzędny.

CIT: Jak skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania u źródła w 2017 roku? Sprawdź, kim jest beneficial owner >>

Zgodnie z informacją opublikowaną przez Ministerstwo Finansów, Polska podpisała takie umowy z 93 krajami. Do tych państw należy m.in. Ukraina, Turcja, Szwajcaria, USA, Rosja, Niemcy, Łotwa, Francja czy Hiszpania. Wiele dwustronnych umów podatkowych przewiduje, że kwota podatku zapłaconego w kraju zatrudnienia zostanie odliczona od podatku, jaki musisz należy w państwie zamieszkania. W innych przypadkach dochód pochodzący z pracy zarobkowej w kraju zatrudnienia może zostać opodatkowany tylko w tym kraju i zwolniony z podatku w kraju, w którym znajduje się miejsce zamieszkania podatnika.

Podatnicy, którzy w 2016 roku pracowali za granicą mogą obniżyć kwotę podatku za sprawą ulgi abolicyjnej. Mogą z niej skorzystać osoby, które osiągnęły dochód w kraju, który by uniknąć podwójnego opodatkowania, zawarł umowę o proporcjonalnym odliczeniu podatku. Dowiedz się więcej o uldze abolicyjnej>>

By uniknąć podwójnego opodatkowania należy wskazać miejsce rezydencji podatkowej przedstawiając stosowne dokumenty. W zawartych przez Polskę umowach występują dwie metody unikania podwójnego opodatkowania: metoda wyłączenia z progresją, metoda proporcjonalnego odliczenia.W przypadku, gdy dochód został uzyskany w państwie, z którym Polska nie zawarła umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, stosowana jest metoda proporcjonalnego odliczenia.

Ta pierwsza oznacza, że w Polsce wyłącza się z podstawy opodatkowania dochód osiągnięty za granicą, zwolniony z opodatkowania na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Metodę wyłączenia z progresją przewidują m.in. umowy zawarte z: Albanią, Austrią, Chinami, Chorwacją, Cyprem, Czechami, Danią, Estonią, Finlandią, Francją, Grecją, Indonezją, Irlandią, Japonią, Kanadą, Kuwejtem, Litwą, Łotwą, Niemcami, Portugalią, Republiką Południowej Afryki, Rumunią, Słowacją, Słowenią, Szwecją, Tunezją, Turcją,
Ukrainą, Wielką Brytanią i Irlandią Północną oraz Włochami.

Przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją podatnik ma obowiązek składania zeznania rocznego, jeżeli: osiągnie inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce według skali podatkowej lub będzie chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego, tzn. złożyć zeznanie łącznie z małżonkiem lub opodatkować dochody w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Metoda odliczenia proporcjonalnego oznacza, że dochód osiągany za granicą jest opodatkowany w Polsce, ale od należnego podatku odlicza się podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie.

Metodę odliczenia proporcjonalnego przewiduje się m.in. w umowach zawartych z: Belgią, Holandią, Kazachstanem, Rosją i Stanami Zjednoczonymi.