Osoby zatrudnione na podstawie umowy-zlecenia przez słowacki oddział polskiej spółki płacą w Polsce PIT od swojego zagranicznego wynagrodzenia – orzekł WSA w Rzeszowie.
Chodziło o spółkę działającą zarówno w Polsce, jak i za granicą, w tym na Słowacji, gdzie tamtejszy oddział montował, naprawiał i konserwował instalacje elektryczne. Spółka chciała, aby kolejne inwestycje realizowali tam polscy zleceniobiorcy. Wynagrodzenie miał im wypłacać słowacki oddział, z tym że z polskiego rachunku bankowego. On też zaliczałby je do swoich kosztów podatkowych.
Reklama
Reklama
Spółka uważała, że nie musi potrącać od tych wynagrodzeń zaliczek na PIT, bo powinny być one opodatkowane na Słowacji. Podkreślała, że tamtejszy oddział będzie je wypłacał z własnych środków i nie ma znaczenia, że będzie je przekazywał z polskiego rachunku bankowego.
Argumentowała, że wynika to z art. 15 polsko-słowackiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zgodnie z którym wynagrodzenie za pracę najemną jest opodatkowane w tym kraju, w którym jest ona wykonywana.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził jednak, że wynagrodzenie zleceniobiorcy nie jest tym samym co pensja z pracy najemnej. To dochód z wykonywania wolnego zawodu w rozumieniu art. 14 polsko-słowackiej umowy – wyjaśnił. Z przepisu tego wynika, że podatek powinien trafić do polskiego fiskusa. Spółka powinna więc potrącać zaliczki na PIT – stwierdził dyrektor KIS.
Tak samo orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie. Wyjaśnił, że w polsko-słowackiej umowie nie ma definicji pracy najemnej, więc należy ją definiować zgodnie z polskimi regulacjami. A z nich wynika, że dochody z pracy najemnej to pensja otrzymywana albo na podstawie stosunku pracy, albo stosunku służbowego, natomiast nie na podstawie umów-zleceń.
Poza tym, nawet jeżeliby uznać stanowisko spółki za prawidłowe odnośnie do zastosowania przepisu art. 15 umowy, to i tak przychody zleceniobiorców byłyby opodatkowane w Polsce – stwierdził WSA. Po pierwsze – wyjaśnił – z tego względu, że jak wynika z art. 15 ust. 2 lit a, ma tutaj znaczenie okres lub okresy przebywania tych osób na terenie Słowacji podczas dwunastomiesięcznych okresów. Po drugie, nie jest spełniony warunek określony w art. 15 ust. 2 lit. c. Jak bowiem wskazała sama spółka, wynagrodzenie jest wypłacane z rachunku bankowego spółki w Polsce. A to oznacza, że nie można uznać, że wynagrodzenie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę na Słowacji – orzekł WSA.
Wyrok nie jest prawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Rzeszowie z 21 września 2017 r., sygn. akt I SA/Rz 563/17.
Komentarze(0)
Pokaż: