Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Czy prowadząc sprzedaż, zachowam prawo do karty
Jestem szewcem. Oprócz naprawy obuwia, sprzedaję też pastę do butów, fleki itp. Zatrudniam trzy osoby. Jednak chcę ograniczyć działalność i do pomocy zostawić tyko jednego pracownika. Czy mogę zmienić sposób rozliczeń według liniowej stawki na kartę podatkową?
NIE
Czytelnik nie może zmienić sposobu rozliczania na kartę podatkową. Handlu nie można bowiem łączyć z inną działalnością usługową ani wytwórczo-usługową. Wyjątkiem jest twórczość ludowa i artystyczna. Twórcy wyrobów, które spełniają takie wymagania, mogą je również sprzedawać. Działalności opodatkowanej w formie karty nie można łączyć też z żadną działalnością, która jest inaczej opodatkowana. Gdyby czytelnik zrezygnował ze sprzedaży past do butów i fleków, mógłby zmienić sposób opodatkowania. Szewc naprawiający buty może zatrudniać dwie osoby. Jeżeli jednak zdecydowałby się na jedną i świadczyłby usługi w mieście o liczbie mieszkańców powyżej 50 tys., wówczas w 2017 r. musiałby płacić podatek w wysokości 325 zł miesięcznie.
Karta podatkowa jest najprostszym sposobem rozliczania się przedsiębiorców z fiskusem. Nie wymaga prowadzenia ksiąg ani składania miesięcznych zeznań (trzeba tylko prowadzić ewidencję zatrudnienia). Podatnicy muszą jedynie wydawać na żądanie klienta rachunki i faktury oraz przechowywać je przez pięć lat, licząc od końca roku, w którym wystawiono dokument. Co istotne, daninę płaci się w ustalonej wartości, niezależnie od osiągniętych przychodów. Organ podatkowy ustala wysokość podatku w decyzji, przy czym w ciągu 14 dni od jej doręczenia podatnik może zrzec się zastosowania karty. Jeżeli jednak zdecyduje się na takie rozliczenia, to daninę może pomniejszyć o składki na ubezpieczenie zdrowotne (ale nie więcej niż 7,75 proc. podstawy jej wymiaru). Należy też pamiętać, że po zakończeniu roku podatkowego do 31 stycznia następnego roku przedsiębiorca stosujący kartę musi złożyć w urzędzie skarbowym roczną deklarację PIT-16A.
Zmiany formy opodatkowania można dokonać do 20 stycznia 2017 r.
Podstawa prawna
Art. 23 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. nr 144, poz. 930 ze zm.).
Obwieszczenie ministra rozwoju i finansów z 24 października 2016 r. w sprawie stawek karty podatkowej, kwoty, do której można wykonywać świadczenia przy prowadzeniu niektórych usług z wyjątkiem świadczeń dla ludności, oraz kwartalnych stawek ryczałtu od przychodów proboszczów i wikariuszy, obowiązujących w 2017 r. (M.P. z 2016 r. poz. 1120).
Czy warto przejść na ryczałtowe rozliczenie daniny
Płacę podatek od najmu prywatnego mieszkania według skali. Zastanawiam się jednak nad zmianą na ryczałt (8,5 proc.). Czy jeśli nie zmienię sposobu opodatkowania, mogę stracić kwotę wolną od podatku?
TAK
Czytelnik może stracić w ogóle możliwość skorzystania z kwoty wolnej, jeżeli wszystkie jego dochody opodatkowane według skali przekroczą 127 tys. zł. Jeżeli będzie to więcej niż 85 528 zł (górna granica pierwszego przedziału skali podatkowej) – kwota wolna od podatku będzie się stopniowo obniżać aż do zera w stosunku do aktualnej. Jeżeli łączne dochody wyniosą od 11 tys. zł do 85 528 zł, wówczas pozostanie bez zmian, czyli wyniesie – jak w tym roku – 3089 zł. Z kolei przy dochodach do 6600 zł podatnik w ogóle nie zapłaci podatku. Jeżeli więc ktoś nie osiąga żadnych dochodów opodatkowanych według skali poza najmem i – przykładowo – osiąga z najmu prywatnego 500 zł miesięcznie (6 tys. zł w roku), to w 2017 r. w ogóle nie zapłaci podatku.
Warto też pamiętać, że w przypadku opodatkowania najmu według skali od przychodu można odliczyć różne nakłady. Przykładowo na remont mieszkania, jego urządzenie (np. meble, sprzęt RTV i AGD), wydatki na ubezpieczenie, zapłacony podatek od nieruchomości, odpisy amortyzacyjne, a także odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu.
Jeżeli jednak podatnik nie ponosi tego typu kosztów i ma wysokie dochody, np. z pracy, może zmienić sposób opodatkowania na ryczałt (w wysokości 8,5 proc.).
W takim przypadku co do zasady nie odlicza się kosztów. Nie oznacza to jednak, że zawsze od czynszu trzeba zapłacić daninę. Opodatkowaniu podlegają kwoty otrzymane od najemcy. Do przychodu nie zalicza się więc ponoszonych przez niego opłat związanych z wynajmowanym mieszkaniem, gdy z umowy wynika, że jest on zobowiązany do ich ponoszenia. Chodzi o czynsz, abonament za istniejące w lokalu media oraz inne opłaty ustalane ryczałtowo, jak również opłaty za rozmowy z telefonu stacjonarnego, wodę, energię elektryczną oraz gaz, które nie są ustalane w sposób ryczałtowy.
Uzyskany przychód z najmu można pomniejszyć o zapłacone składki na własne ubezpieczenie społeczne, darowizny, wydatki rehabilitacyjne (zgodnie z przepisami o uldze rehabilitacyjnej), z kolei podatek – o zapłacone składki na ubezpieczenie zdrowotne. Oczywiście jest to możliwe, pod warunkiem że tych samych wydatków podatnik nie odliczył już od innych dochodów lub podatków rozliczanych według innych zasad.
Jeżeli czytelnik zdecyduje się zmienić formę opodatkowania, powinien do 20 stycznia 2017 r. złożyć stosowne oświadczenie do naczelnika urzędu skarbowego, w którym płaci podatek dochodowy.
Trzeba też pamiętać, że jeżeli mieszkanie należy do wspólnego majątku małżonków, to podobnie jak przy rozliczaniu przychodów według skali każdy z nich powinien rozliczać te dochody (przychody) odrębnie, proporcjonalnie do prawa udziału w zysku. Oczywiście możliwe jest wykazywanie całości wpływów z takiego najmu tylko przez męża lub żonę bez względu na sposób opodatkowania. Małżonkowie muszą jednak złożyć oświadczenie (w formie pisemnej) naczelnikowi urzędu skarbowego, wskazując, które z nich będzie dokonywało rozliczeń (do 20 stycznia w przypadku zmiany formy opodatkowania). Dokument podpisują obydwoje.
Przy ryczałcie podatek wpłaca się co miesiąc do urzędu skarbowego do 20. dnia następnego miesiąca, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania PIT-28, czyli do końca stycznia. Jeśli oprócz przychodów z najmu podatnik ma też inne dochody, np. ze stosunku pracy, to musi złożyć odrębne zeznanie, w którym je wykaże.
Podstawa prawna
Art. 6 ust. 1a, art. 9 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. nr 144, poz. 930 ze zm.). Art. 11 ust. 1, art. 22, art. 27 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).
Czy może się opłacać zmiana na podatek liniowy
Czytelnik prowadzi działalność opodatkowaną według skali. Dotychczas było to opłacalne, bo jego żona nie uzyskuje żadnych dochodów i korzystali ze wspólnego rozliczenia. Twierdzi jednak, że w 2017 r. jego dochody wzrosną i wyniosą ok. 260 tys. zł. Zastanawia się, czy w związku ze zmianą kwoty wolnej opłacalny będzie wybór 19 proc. podatku – pyta czytelnik.
TAK
W takim przypadku zmiana opodatkowania na 19 proc. będzie korzystniejsza.
Załóżmy, że małżonkowie w 2017 r. zarobią 260 tys. zł łącznie (już po odjęciu podatkowych kosztów, dla uproszczenia pomijamy wszelkie ulgi i odliczenia od podatku).
Gdyby rozliczali się wspólnie według skali, nie przysługiwałaby im kwota wolna od podatku, bo granicą jest 127 tys. zł.
Po podzieleniu więc całych dochodów przez dwa (130 tys. zł), wyliczamy podatek (według skali podatkowej) od kwoty:
wnieprzekraczającej progu podatkowego: 85 528 zł x 18 proc. = 15 395,04 zł,
wstanowiącej nadwyżkę ponad próg podatkowy: (130 000 zł – 85 528 zł) x 32 proc. = 14 231,04 zł. Po zsumowaniu i pomnożeniu przez dwa całej wyliczonej kwoty wynika, że czytelnik odda fiskusowi 59 253 zł.
Gdyby opodatkował się liniowo, zapłaciłby 49 400 zł (260 000 x 19 proc.).
Dlatego w tym przypadku zmiana sposobu opodatkowania będzie korzystna.
Podstawa prawna
Art. 27, art. 30c ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).
