Subskrybuj nas na Youtube
Do zatrudnionych czasowo za granicą stosuje się tę samą zasadę co do pracujących w kraju: jeżeli nie mieszkają poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, to pracodawca nie powinien naliczać podwyższonych kosztów uzyskania przychodu – orzekł NSA.
Chodziło o spółkę, która prowadziła działalność w Polsce, ale delegowała swoich pracowników do pracy w Niemczech. W umowach o pracę jako miejsce pracy wskazano Niemcy. Pobyt pracowników za granicą miał charakter tymczasowy, bo wyjazdy trwały od jednego do trzech miesięcy.
Spółka chciała naliczać pracownikom podwyższone koszty uzyskania przychodu (obecnie 139 zł 06 gr miesięcznie) na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT. Z przepisu tego wynika, że podwyższone koszty przysługują w przypadku, gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.
Spółka wskazywała, że w świetle tego przepisu miejsce stałego lub czasowego zamieszkania musi być położone poza miejscem, w którym znajduje się zakład pracy. Nie wskazuje jednak jednoznacznie, że pracownik musi codziennie dojeżdżać do pracy. Firma podkreślała, że zatrudnieni nie otrzymują dodatku za rozłąkę ani zwrotu kosztów dojazdu (a jeśli nawet, to zwrot ten jest opodatkowany PIT). Złożyli natomiast spółce oświadczenie dla celów stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził jednak, że czasowe przebywanie należy traktować na równi z czasowym zamieszkiwaniem. W tej sprawie zatem nie jest spełniona przesłanka nakazująca, żeby miejsce zamieszkania pracownika było położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy (interpretacja nr ILPB2/415-920/12-2/WM).
Podobnie orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu. Stwierdził, że miejsce stałego lub czasowego zamieszkania położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, to po prostu miejscowość inna niż ta, w której znajduje się zakład pracy. Z kolei przez zakład pracy należy rozumieć miejsce, w którym zatrudnieni faktycznie świadczą pracę. Skoro więc pracodawca skierował ich do wykonania pracy w Niemczech i zatrudnieni świadczą ją, przebywając tam na miejscu, to należy uznać, że również tam czasowo zamieszkują. Nie mieszkają więc poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy.
Ze stanowiskiem spółki nie zgodził się także Naczelny Sąd Administracyjny. Wskazał, że w art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT ustawodawca wiąże prawo do podwyższonych kosztów uzyskania przychodów także z czasowym zamieszkiwaniem w innej miejscowości niż ta, w której znajduje się zakład pracy. W konsekwencji sąd uznał, że spółka nie powinna naliczać pracownikom podwyższonych kosztów uzyskania przychodu, bo zatrudnieni nie mieszkają poza miejscowością, w której znajduje się ich zakład pracy.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 3 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 30/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia