Zwolnienie podatkowe dla kościelnych osób prawnych nie dotyczy religijnych organizacji charytatywno-opiekuńczych – wyjaśnił dyrektor bydgoskiej izby.
Chodziło o katolickie stowarzyszenie ustanowione w celu pomocy biednym przez dekret biskupa z marca 1990 r. Podstawą jego działania były: ustawa o stosunku państwa do kościoła katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1169) oraz ustawa o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 111).
Do zadań stowarzyszenia należała działalność charytatywna i opiekuńcza, m.in. poprzez pomoc niepełnosprawnym i realizację opieki zdrowotnej. Środki na ten cel otrzymywało ono z odliczeń 1 proc. podatku dochodowego oraz z darowizn od osób fizycznych.
Stowarzyszenie było zdania, że jego dochody przeznaczone na działalność statutową są zwolnione z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy o CIT oraz art. 55 ustawy kościelnej. Uważało, że nie musi też składać do urzędu skarbowego zeznania rocznego CIT-8.
Izba skarbowa była innego zdania. Stwierdziła, że w świetle art. 6–9 ustawy kościelnej stowarzyszenie nie ma statusu kościelnej osoby prawnej i przez to nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy o CIT.
Izba zwróciła uwagę, że stowarzyszenie mogłoby korzystać z preferencji zapisanej w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Zwalnia on z podatku dochodowego przychody przeznaczone na działalność statutową m.in. stowarzyszeń. Tego jednak nie dotyczył wniosek o interpretację.
Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 19 września 2014 r., nr ITPB3/423-281/14/PS
