Subskrybuj nas na Youtube
Użyte w ustawie o CIT pojęcie „dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych” wskazuje datę powstania kosztu podatkowego, a nie sposób, w jaki dany wydatek powinien zostać rozliczony – wynika z wyroku NSA.
Sprawa dotyczyła spółki, która potrzebowała przyłączenia swojej sieci gazowej do sieci gazowej operatora gazociągu. W takiej sytuacji wszelkie prace i koszty związane z wykonaniem przyłącza ponosi operator, a wartość przyłącza stanowi dla niego środek trwały. Spółka natomiast musiałaby uiścić opłatę przyłączeniową.
W związku z tym spółka spytała izbę skarbową, czy może zaliczyć tę opłatę jednorazowo do kosztów podatkowych, czyli w momencie, w którym ureguluje całą należność. Istotny w sprawie był fakt, że dla celów bilansowych spółka rozliczała ten wydatek w czasie.
Spółka uważała, że opłata przyłączeniowa jest kosztem pośrednio związanym z przychodami i podlega rozliczeniu jednorazowo w dniu poniesienia. Twierdziła, że wprawdzie w definicji dnia poniesienia (moment zaksięgowania kosztu w księgach) ustawa podatkowa odnosi się do przepisów ustawy o rachunkowości, ale tylko po to, by podkreślić, że kosztem podatkowym może być wydatek, który stanowi u podatnika koszt księgowy. Nie oznacza to natomiast obowiązku rozliczania kosztów pośrednich według przepisów ustawy o rachunkowości – uważała spółka.
Izba Skarbowa w Katowicach była innego zdania. Wskazała, że co prawda opłata przyłączeniowa stanowi pośredni koszt podatkowy, jednak skoro spółka zdecydowała się dla celów rachunkowych rozliczać ją w czasie, to taką samą zasadę powinna stosować dla celów podatkowych.
Zdaniem izby wynika to wprost z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Przepis ten stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się zasadniczo dzień, „na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku)”.
Sprawa trafiła do WSA w Krakowie, który przychylił się do zdania spółki. Wskazał, że utożsamianie „dnia, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych” ze sposobem jego rozliczenia podatkowego nie ma podstaw w obowiązujących przepisach. Podkreślił również niezależność i rozdzielność przepisów podatkowych i rachunkowych. W konsekwencji stwierdził, że moment ujęcia kosztu dla celów podatkowych nie jest uzależniony od momentu ujęcia kosztu dla celów rachunkowych.
Podobnego zdania był Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną izby. Zgodził się z WSA, że z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT nie wynika wymóg zaliczania wydatków do kosztów podatkowych zgodnie z przepisami wynikających z ustawy o rachunkowości. W ustawie podatkowej zapisano zasadę rozliczania kosztów pośrednich i opłata przyłączeniowa, jako koszt pośredni, powinna zostać rozliczona w ten właśnie sposób – stwierdził NSA.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 10 czerwca 2014 r., sygn. akt II FSK 1685/12. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia