Programista komputerowy nie ma prawa do stawki 8 proc. VAT, gdy zamawia kody u podwykonawców – orzekł NSA.
Sprawa dotyczyła podatnika VAT, który tworząc programy komputerowe i strony internetowe, czasem podzleca podwykonawcom, na podstawie umów o dzieło, wykonanie części kodu programistycznego (utworu). Programiści przenoszą następnie na niego prawa do wytworzonych kodów.
Podatnik sprzedaje potem programy (udziela licencji) oraz abonamenty na korzystanie z portali internetowych – zarówno wytworzone przez siebie samego, jak i z pomocą podwykonawców. Jest jedynym sprzedawcą, bez względu na to, czy sam napisał kod do programu, czy korzystał z usług podwykonawców.
Z przeniesieniem praw
Spór z fiskusem dotyczył stawki VAT na udzielenie licencji na program komputerowy oraz na abonament pozwalający korzystać z portalu internetowego.
Podatnik uważał, że ma prawo do stawki 8 proc. na podstawie poz. 181 w załączniku nr 3 do ustawy o VAT. Jest tam mowa o usługach twórców w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich (bez względu na symbol PKWiU).
Podatnik argumentował, że wytworzony przez niego program komputerowy jest oryginalny i niepowtarzalny, a więc spełnia definicję utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 880).
Przekonywał, że jest twórcą, bo tworzy programy samodzielnie w całości lub w części. Nawet jeśli pomagają mu podwykonawcy, to i tak przenoszą oni na niego prawa autorskie do kodu. Należy zatem uznać, że program jest jego własnym utworem.
Uważał zatem, że należność, którą płacą mu nabywcy, powinna być traktowana jako honorarium za udzielenie licencji do oprogramowania, objęte niższą stawką VAT.
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził jednak, że jeżeli podatnik nie jest jedynym twórcą programów, tylko ich współtwórcą, bo nabywa kod od innych osób, to musi stosować stawkę 23 proc.
Wyłącznie autorzy
Z fiskusem zgodził się zarówno WSA w Gliwicach, jak i NSA. Sąd I instancji wskazał, że prawo autorskie chroni formę utworu. W przypadku programu komputerowego jest nią kod programistyczny w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Skoro więc podatnik we wniosku o interpretację podał, że nie jest współtwórcą kodu, to nie można uznać, że jest to utwór zbiorowy.
Również sędzia Roman Wiatrowski, uzasadniając wyrok NSA, wyjaśnił, że podatnik może skorzystać z 8-proc. stawki VAT jedynie, jeśli jest wyłącznym autorem – twórcą oprogramowania lub strony internetowej.
Sąd kasacyjny nie wykluczył, że podatnik nabywający kod programistyczny również mógłby korzystać z preferencyjnej stawki VAT, ale tylko wtedy, gdyby dodał własny element twórczy. W tej sprawie nic na to nie wskazywało. Podatnik poinformował, że jedynie kupuje kod od podwykonawców i sprzedaje licencję. W takiej sytuacji zastosowanie znajdzie stawka 23 proc. VAT – uznał NSA.
Podatnik, który kupi kod programistyczny, mógłby korzystać z preferencyjnej stawki VAT, tylko gdyby dodał do niego własny element twórczy
ORZECZNICTWO: Wyrok NSA z 8 marca 2018 r., sygn. akt I FSK 807/16
