Podmiot niebędący klubem sportowym, ale świadczący usługi związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym, może korzystać ze zwolnienia podatkowego – orzekł NSA.
Sprawa dotyczyła centrum kultury i sportu, które jest gminną instytucją (posiada osobowość prawną). Centrum organizuje dla mieszkańców gminy odpłatne zajęcia i turnieje szermierki, pływania, siatkówki itp.
Spór sprowadzał się do rozstrzygnięcia, czy są to usługi zwolnione z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT. Przepis ten dotyczy usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczonych przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem, że:
a) są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
b) świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
c) są one wykonywane na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.
Centrum uważało, że spełnia warunki zwolnienia, bo organizowane zajęcia, turnieje oraz zawody sportowe są ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym, a celem nie jest osiąganie zysku, lecz upowszechnianie sportu.
Dyrektor IS w Katowicach uważał jednak, że centrum nie może korzystać ze zwolnienia z VAT, bo jest samorządową instytucją kulturalną, a nie klubem sportowym, związkiem sportowym czy związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych. – Działa na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, a nie na podstawie ustawy o sporcie – argumentował fiskus.
Centrum wygrało w sądach obu instancji. WSA w Krakowie wytknął dyrektorowi izby, że bazuje na literalnej wykładni art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, a pomija wykładnię prounijną. Art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy VAT zakłada zwolnienie z podatku dla niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku, na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.
Fiskus niesłusznie zawęził wykładnię przepisu, ograniczając zwolnienie jedynie do usług świadczonych wyłącznie w formie klubu sportowego, związku sportowego lub związku stowarzyszeń i innych osób prawnych – uznał krakowski sąd.
Tego samego zdania był NSA. Sędzia Arkadiusz Cudak wyjaśnił, że w podatku od towarów i usług wykładnia językowa nie może być dominująca. Podstawowa jest wykładnia prounijna. Zgodnie z nią, zwolnienie z VAT dotyczy usług świadczonych przez szerszy zakres podmiotów niż wskazane w ustawie o spor- cie. Ona bowiem wskazuje jedynie przykładowe podmioty świadczące usługi w zakresie sportu.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 8 lutego 2018 r., sygn. akt I FSK 394/16. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
