Spór o to, czy gaz był przed 1 września 2019 r. zaliczany do paliw silnikowych, nie ma już znaczenia, skoro Trybunał Sprawiedliwości UE uznał stary pakiet paliwowy za niezgodny z przepisami unijnymi – wynika z wyroku siedmiu sędziów NSA.
Wyrok ten zapadł w poniedziałek na posiedzeniu niejawnym. Chodziło o to, czy gaz, który podatnik sprowadzał do produkcji dezodorantów i aerozoli, był do 31 sierpnia 2019 r. objęty pakietem paliwowym. De facto istota sporu sprowadzała się do tego, czy paliwem był w tym czasie gaz zużywany do innych celów niż napęd silników spalinowych.
Artykuł 103 ust. 5a ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 sierpnia 2019 r. nakazywał płacić VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych w ciągu pięciu dni od ich sprowadzenia do Polski. Paliwa te były wymienione w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym. Przedsiębiorcy uważali, że jeżeli sprowadzany z innego kraju Unii Europejskiej gaz wykorzystają do innych celów niż napędowe (np. do produkcji chemicznej), to nie muszą wpłacać VAT w ciągu pięciu dni, bo nie jest spełniona definicja paliw silnikowych z art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.
Potwierdzały to sądy, więc resort finansów doprowadził do zmiany przepisów. Od września 2019 r. weszła w życie nowelizacja (Dz.U. z 2019 r. poz. 1520), która nakazała wpłacać VAT w ciągu pięciu dni od wewnątrzwspólnotowego nabycia wszystkich wyrobów wymienionych w art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT, niezależnie od ich przeznaczenia.
Rozwiązania przewidziane w pakiecie paliwowym zakwestionował ostatecznie TSUE (wyrok z 9 września 2021 r., sygn. C-855/19).
Fiskus nie zmienił jednak zdania w sporach dotyczących stanu prawnego sprzed 1 września 2019 r., dlatego nadal trafiały one do sądów. W jednym z nich – w sprawie gazu do produkcji dezodorantów – WSA w Łodzi orzekł, że nabywany przez spółkę gaz nie stanowi paliw silnikowych, a więc nie obejmuje go pakiet paliwowy. Gdy sprawa ta trafiła do NSA, ten zawiesił postępowanie, bo uznał, że rozbieżności w orzecznictwie są na tyle duże, iż potrzebna jest uchwała (postanowienie z 29 września 2021 r., sygn. akt I FSK 206/18).
Pod koniec stycznia br. jednak poszerzony skład NSA odmówił wydania uchwały. Uznał, że kwestię tę powinien rozstrzygnąć wyrok siemiu sędziów NSA. Zapadł on w poniedziałek.
Sędziowie oddalili skargę kasacyjną dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Stwierdzili, że nie ma istotnego znaczenia wykładnia pojęcia „paliwa silnikowe”, których wewnątrz wspólnotowe nabycie zostało objęte starym pakietem paliwowym. Kluczowy jest bowiem wyrok TSUE, który 9 września 2021 r. (sygn. C-855/19) uznał cały pakiet paliwowy za niegodny z dyrektywą VAT.
– Wyrok siedmiu sędziów NSA bardzo cieszy. Szkoda tylko, że NSA nie odważył się podjąć tematu wykładni przepisów krajowych dotyczących rozumienia pojęcia „paliw ciekłych”. Taka wypowiedź sądu mogłaby rozwiązać wiele innych niejasności pojawiających się w praktyce stosowania przepisów akcyzowych – komentuje Wojciech Krok, doradca podatkowy i wspólnik w Parulski i Wspólnicy. ©℗
orzecznictwo
Wyrok siedmiu sędziów NSA z 28 marca 2022 r., sygn. akt I FSK 206/18 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
