Komornikowi sądowemu realizującemu obowiązki płatnika VAT przysługuje zryczałtowane wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania pobranych podatków – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie.
Skarżącym był komornik przy sądzie rejonowym, który wykonywał czynności egzekucyjne: sprzedał na licytacji nieruchomość w trakcie budowy. Nie była oddana do użytkowania przed dniem licytacji. Sprzedaż była opodatkowana VAT, a komornik wystawił fakturę. Działał jako płatnik w imieniu dłużnika będącego podatnikiem VAT. Komornik pobrał podatek i wpłacił go w terminie na konto urzędu skarbowego. Twierdził, że zgodnie z art. 28 par. 1 Ordynacji podatkowej (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) należy mu się zryczałtowane wynagrodzenie za terminowe wpłacenie podatku na rzecz budżetu państwa. Chciał jednak wiedzieć, od jakiej podstawy się ono liczy. Według niego, należy się ono od kwoty naliczonego i wpłaconego terminowo podatku, czyli od kwoty VAT wykazanej na fakturze dokumentującej sprzedaż nieruchomości.
Minister finansów w interpretacji uznał jednak, że komornikowi w ogóle nie należało się wynagrodzenie, ponieważ sprzedaż nieruchomości była w tym przypadku czynnością jednorazową, a podatek został pobrany nie od podatnika, jak to zwykle ma miejsce, lecz od sprzedaży.
Sąd orzekł, że zgodnie z art. 18 ustawy o VAT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne są płatnikami podatku m.in. od dostawy towarów będących własnością dłużnika. Fakturę musi wystawić komornik, ale sprzedawcą jest dłużnik, który pozostaje podatnikiem. Komornik jako płatnik musi z kolei obliczyć, pobrać i wpłacić podatek z tytułu dostawy towarów dokonywanej w trybie egzekucji. Sąd wskazał, że komornik na podstawie art. 18 ustawy o VAT jest płatnikiem i należy mu się wynagrodzenie za terminowe wpłacenie pobranego podatku. Zgodnie z par. 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia ministra finansów w sprawie wynagrodzenia płatników i inkasentów pobierających podatki na rzecz budżetu państwa (Dz.U. z 2002 r. nr 240, poz. 2065) płatnikom przysługuje wynagrodzenie wynoszące 0,3 proc. kwoty podatków pobranych na rzecz budżetu państwa.
WSA wskazał też, że dla rozstrzygnięcia nie ma znaczenia fakt, że w art. 28 par. 1 Ordynacji podatkowej jest mowa o wpłacaniu podatku, a nie jednorazowym wpłaceniu, jak w omawianej sprawie. Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Rzeszowie z 30 października 2012 r., sygn. akt I SA/Rz 870/12.