Subskrybuj nas na Youtube
PROBLEM: Firma (spółka z o.o.) chce zainstalować panele fotowoltaiczne (słoneczne) o wartości 50 tys. zł, które posłużą do ogrzewania budynku i wody. Do jakiej grupy KŚT zakwalifikować to urządzenie? Czy spowoduje ono konieczność zwiększenia wartości budynku? Jak amortyzować panele i budynek?
● Izba Skarbowa w Krakowie odpowiedziała DGP
Małgorzata Borkiewicz-Liszka
kierownik Czwartego Oddziału Podatków Dochodowych i Majątkowych Izby Skarbowej w Krakowie
Artykuł 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że amortyzacji podlegają, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. urządzenia o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
Amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie (art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy. W nim ustawodawca odwołał się do symboli Klasyfikacji Środków Trwałych. Zakres środków trwałych został zaś rozwinięty w obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. rozporządzeniu Rady Ministrów z 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. nr 242, poz. 1622).
Trzeba zauważyć, że organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniej grupy. Klasyfikacji tej powinien dokonać sam podmiot gospodarczy przy ewentualnej pomocy uprawnionego organu statystycznego. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania takiej klasyfikacji.
Jeżeli zatem kolektory/panele fotowoltaiczne spełniają łącznie następujące warunki:
● n nie są w sposób trwały złączone z budynkiem,
● można je w każdej chwili zdemontować i zamontować na dachu innego obiektu,
● są kompletne,
● zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
● ich przeznaczenie oraz konstrukcja i wyposażenie sugerują na możliwość uznania ich za odrębny środek trwały, któremu można przypisać odpowiadającą im stawkę amortyzacyjną,
to wówczas podlegają odrębnej amortyzacji, a nie podwyższają wartości początkowej budynku.
Jak wynika z praktyki, podatnicy klasyfikują wówczas te urządzenia do grupy 6 rodzaj 669 Klasyfikacji Środków Trwałych jako pozostałe urządzenia nieprzemysłowe. Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o CIT, roczna stawka amortyzacyjna dla grupy 6 Urządzenia techniczne, w tym podgrupa 669, wynosi 10 proc.
Przyjmując, że takie zakwalifikowanie środka trwałego jest prawidłowe, należy zwrócić uwagę, iż podatnicy spełniający definicję rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności, oraz mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 KŚT, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 tys. euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
Gdyby natomiast kolektory/panele fotowoltaiczne:
● nie spełniały definicji odrębnego środka trwałego i
● były w sposób trwały związane z budynkiem
- wówczas ich wartość będzie podwyższać wartość początkową budynku, na którym zostały zamontowane, i powinny być amortyzowane według takiej stawki, jak amortyzowany jest budynek.
Zgodnie bowiem z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, to wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Przy czym środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
EKSPERT RADZI
Spółka może dokonywać odpisów amortyzacyjnych przez 10 lat
/>
Faktem jest, że coraz więcej osób decyduje się na instalacje paneli słonecznych na swoich budynkach. Dotyczy to również przedsiębiorców, w tym spółek, które decydują się wyposażyć w urządzenia fotowoltaiczne budynki wykorzystywane w działalności gospodarczej. W takim wypadku koszt paneli słonecznych będzie mógł być uwzględniony przy obliczaniu dochodu do opodatkowania.
Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, do jakiej grupy KŚT zakwalifikować system fotowoltaiczny, gdyż klasyfikacja wprost nie wskazuje tego typu urządzeń. Urzędy statystyczne w praktyce klasyfikują takie urządzenia do podgrupy 669 KŚT – pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.
Odpowiednia klasyfikacja urządzenia do grupy KŚT ma istotne znaczenie w kontekście prawidłowego dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla celów podatku dochodowego. Z tego względu podatnicy mogą rozważyć uzyskanie urzędowego potwierdzenia grupy KŚT. Ponieważ KŚT nie stanowi regulacji prawa podatkowego, organy podatkowe nie potwierdzą tej kwestii w drodze interpretacji indywidualnej. Można jednak w tym zakresie występować do urzędu statystycznego. Organy podatkowe zazwyczaj respektują klasyfikację potwierdzoną przez urząd statystyczny – np. interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 marca 2012 r. (nr IBPBI/1/415-1313/11/AP).
Zakładając, że panele słoneczne stanowią samodzielny środek trwały zakwalifikowany do podgrupy 669, to zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 ustawy o CIT, dla celów amortyzacji podatkowej należy stosować stawkę 10 proc. (tak m.in. uznał dyrektor IS w Katowicach w interpretacji z 29 września 2011 r., nr IBPBI/2/423-773/11/BG). Oznacza to, że spółka może dokonywać odpisów amortyzacyjnych z tytułu paneli słonecznych przez 10 lat w wysokości 5000 zł rocznie. Natomiast amortyzacja budynku powinna być kontynuowana na dotychczasowych zasadach.
Nie można jednak wykluczyć, że organy podatkowe uznają, iż panele słoneczne nie stanowią samodzielnego środka trwałego i w konsekwencji o wartość paneli należy zwiększyć wartość początkową budynku. Fiskus wydawał takie interpretacje w przeszłości. Podstawą prawną takiego stanowiska jest art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, zgodnie z którym jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku m.in. modernizacji, to wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie. W takim wypadku fiskus może uważać, że zamontowanie paneli słonecznych oznacza modernizację budynku. Organy argumentują to tym, że kolektory słoneczne nie działają samodzielnie, a więc nie są kompletne i zdatne do użytku bez montażu na budynku (tak np. uznał dyrektor IS w Katowicach w interpretacji z 23 września 2009 r., nr IBPBI/1/415-527/09/AP). W konsekwencji uważają, że wartość kolektorów powinna zwiększać wartość początkową budynków, które na ogół są amortyzowane według stawki 2,5 proc., a więc przez 40 lat.
Argumentem na rzecz uznania paneli słonecznych za samodzielne środki trwałe jest jednak to, że mogą być one zdemontowane/oddzielone od budynku i nie są z budynkiem trwale połączone. Ponadto, jakkolwiek panele są zasadniczo przeznaczone do montażu na budynku, to z technicznego punktu widzenia mogłyby działać samodzielnie. Co najwyżej można by kwestionować funkcjonalność takiego rozwiązania. W rezultacie pogląd, że tylko po montażu na budynku kolektory są kompletne i zdatne do użytku, nie wydaje się trafny.
Podstawa prawna
Art. 16a ust. 1, art. 16g ust. 13, art. 16i ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.).
