W niektórych sytuacjach podatek od wirtualnego handlu zapłaci również kupujący. Warunkiem jest jednak, aby kupował np. skórki w grze komputerowej od innej osoby fizycznej. Potwierdzają to interpretacje indywidualne dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który w podobnych sprawach wypowiada się już od ponad dekady.

Podatek PIT od sprzedaży wirtualnych przedmiotów w grach

Najważniejsze wnioski jakie można z nich wysnuć są dwa. Po pierwsze odpowiedź dyrektora KIS zależy od tego czy transakcja była pojedyncza i wiązała się ze sprzedażą sublicencji do wirtualnego przedmiotu lub bohatera. Jeśli tak, to sprzedający powinien zapłacić PIT od przychodu z praw majątkowych, bo zgodnie z art. 45 kodeksu cywilnego rzeczami mogą być tylko przedmioty materialne. Stawka PIT z tego tytułu wyniesie 12 lub 32 proc., a podatek rozliczany będzie w zeznaniu rocznym składanym do 30 kwietnia następnego roku podatkowym. Lektura nowszych interpretacji indywidualnych wskazuje jednak, że gracze coraz częściej są profesjonalistami i wirtualny handel prowadzą w ramach firmy. To zmienia całkowicie sposób rozliczenia z fiskusem.

VAT od usług elektronicznych przy handlu wirtualnymi przedmiotami

Po pierwsze oznacza to, że niezbędna może być zapłata 23 proc. VAT od usługi elektronicznej. Przed rozliczeniem VAT przedsiębiorca powinien jednak zbadać kto właściwie jest jego klientem. Jeśli np. sprzedaje wirtualne przedmioty za pośrednictwem profesjonalnych platform internetowych, które najczęściej mają swoją siedzibę za granica, to kontrahentem jest platforma czyli inny przedsiębiorca. Nie ma znaczenia, że finalnie za jej pośrednictwem, wirtualne przedmioty trafią np. do Francuza czy Niemca. W takich sytuacjach najczęściej sprzedający i kupujący są dla siebie anonimowi i wszystkie transakcje odbywają się na warunkach określonych przez regulamin danej platformy. Istotne jest więc miejsce siedziby takiej platformy, bo zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, to tam znajduje się miejsce opodatkowania usługi elektronicznej. Taki sposób rozliczenia potwierdza cały katalog interpretacji indywidualnych np. interpretacja wydana 26 sierpnia 2025 r. (sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.619.2025.2.AJB). Ze wspomnianej interpretacji wynika również, że opodatkowanie VAT transakcji za granicą oznacza, że kwot uzyskanych z tego tytułu nie wlicza się do limitu 200 tys. zł rocznie, który pozwala na zachowanie zwolnienia podmiotowego z VAT najmniejszym firmom.

Sprzedaż do zagranicznych konsumentów a obowiązki podatkowe

Co innego, jeśli bezpośrednim kupującym byłby zagraniczny konsument. Sprzedający musi w takim wypadku zastosować się do treści art. 28k ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Wynika z nich, że miejscem opodatkowania VAT będzie co do zasady kraj w którym mieszka konsument. Jeśli jednak spełnione zostaną łącznie warunki z art. 28k ust. 2 pkt 1-3 ustawy (najważniejsze to nieprzekroczenie limitu sprzedaży wynoszącego równowartość 42 tys. zł i sprzedaż na rzecz osób fizycznych zamieszkałych lub przebywających w innych krajach UE), to transakcje mogą nadal być rozliczane w Polsce. Potwierdził to dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 30 czerwca 2025 r. (sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.356.2025.2.JSZ).

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych przy sprzedaży w grach

A jak wygląda kwestia rozliczenia przychodów uzyskanych dzięki profesjonalnej sprzedaży przedmiotów z gier? Przedsiębiorcy najczęściej płacą ryczałt od przychodów ewidencjonowanych według niskiej 3 proc. stawki. Podstawą prawną jest art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. b ustawy o zryczałtowanym podatku od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Aby zapłacić równie niski podatek jest jeden warunek. Wirtualne przedmioty powinny być sprzedawane w „stanie nieprzetworzonym”, a więc nie wytworzone samodzielnie. Potwierdzają to np. interpretacje indywidualne z 9 lipca 2024 r., sygn. 0112-KDSL1-1.4011.261.2024.4.DT), z 8 stycznia 2024 r. (sygn. 0114-KDIP3-2.4011.983.2023.1.MR), z 27 września 2023 r. (sygn. 0114-KDIP3-2.4011.652.2023.2.MT). Inaczej byłoby gdyby gracz sam zdobywał przedmiot, który potem planowałby sprzedać. Przychód z tego tytułu musiałby opodatkować według stawki 8,5 proc. zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy. Potwierdza to interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 8 lutego 2016 r. (sygn. ITPB1/4511-1121/15/MR).

PCC – obowiązki podatkowe kupującego w grach komputerowych

VAT i podatek dochodowy (przychodowy) są obowiązkami sprzedającego wirtualne przedmioty. Czy to oznacza, że kupujący nie ma własnych obowiązków wobec fiskusa? Niekoniecznie. Jeśli sprzedającym są inni konsumenci (a więc nie przedsiębiorcy), to w grę wchodzi konieczność zapłaty 1 proc. podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o PCC. Przepis dotyczy opodatkowania zakupu innych praw majątkowych, a więc prawa do używania danego przedmiotu w grze komputerowej. W takim wypadku nie można stosować kwoty wolnej od PCC, która wynosi 1 tys. zł. Dotyczy ona bowiem wyłącznie rzeczy ruchomych (art. 9 ust. 6 ustawy). Podatek płaci się więc od każdej złotówki na jaką opiewała transakcja. Taką wykładnię potwierdza m.in. interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 1 lipca 2024 r.(sygn. 0111-KDIB2-3.4014.215.2024.3.MD).