Dofinansowanie posiłków przez pracodawcę jest dla pracownika podatkowym przychodem – orzekł NSA. Podkreślił, że nawet jeżeli intencją pracodawcy jest zwiększenie jego atrakcyjności na rynku i poprawa efektywności pracy, to decydujące znaczenie ma wymierna korzyść dla zatrudnionego.

Spółka, która o to spytała, uważała inaczej. Argumentowała, że choć pracownik uzyskuje częściowe finansowanie posiłku w zakładowej kantynie, to nie ma z tego tytułu przychodu. To inicjatywa realizowana w interesie pracodawcy, a nie pracownika – przekonywała.

Powstaje przychód po stronie pracownika

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał jednak, że dofinansowanie posiłków przez spółkę jest dla pracownika nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu art. 11 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Pracownik odnosi z tego tytułu realną korzyść majątkową, nie ponosi bowiem pełnych kosztów zakupu posiłku, który w jakiejś formie i tak musiałby zjeść.

Nawiązując do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (K 7/13), organ wskazał, że w tym wypadku świadczenie to ma wymierną wartość i jest dobrowolne oraz możliwe do przypisania konkretnemu pracownikowi. Są zatem spełnione przesłanki wymienione w orzeczeniu TK. Spółka jako płatnik musi więc pobierać i odprowadzać do urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od takiego dofinansowania – stwierdził dyrektor KIS.

Dofinansowanie posiłków w interesie pracownika

Tego samego zdania były sądy. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (sygn. akt I SA/Po 665/21) potwierdził, że dopłata do posiłków spełnia wszystkie trzy warunki wymagane do uznania jej za przychód w świetle wyroku TK: pracownik korzysta z niej dobrowolnie, korzyść powstaje w jego interesie (oszczędność na wydatkach na wyżywienie), a wartość dopłat jest możliwa do przypisania indywidualnie każdemu pracownikowi.

Również Naczelny Sąd Administracyjny nie miał wątpliwości, że – wbrew twierdzeniom spółki – świadczenie w postaci dofinansowania posiłków jest spełniane w interesie pracownika, a nie pracodawcy. Sędzia Jan Grzęda wyjaśnił, że wprawdzie korzyść wynikająca z dofinansowania posiłków jest niewielka, ale nie stanowi to argumentu przemawiającego za tym, by nie uznać jej za korzyść po stronie pracownika.

Wyrok NSA z 8 lipca 2025 r., sygn. akt II FSK 1362/22