Samo podpisanie umowy deweloperskiej w ciągu dwóch lat od sprzedaży nieruchomości nie pozwala skorzystać ze zwolnienia w PIT. W tym terminie lokal musi zostać nabyty – orzekł NSA.
Sprawa dotyczyła podatniczki, która odziedziczyła udział w nieruchomości. Kobieta postanowiła go sprzedać i przeznaczyć pieniądze na zakup mieszkania na nowo budowanym osiedlu. Kupowała dziurę w ziemi, bo deweloper dopiero miał zaczynać pracę. Umowa zobowiązywała ją do dokonywania ratalnych płatności na poczet ceny mieszkania. Zgodnie z harmonogramem spłat wszystkie pieniądze uzyskane przez kobietę na sprzedaży odziedziczonego udziału miały trafić na konto dewelopera w ciągu dwóch lat. Akt notarialny mógł jednak zostać podpisany dopiero po zakończeniu budowy. Prognozowano, że inwestycja zakończy się w ciągu pięciu lat.
Spór z fiskusem toczył się o to, czy podpisanie umowy deweloperskiej i przekazanie środków ze sprzedaży udziału w ciągu dwóch lat pozwala na skorzystanie ze zwolnienia w PIT. Zasadniczo bowiem każdy, kto sprzeda nieruchomość, jej część albo udział w nieruchomości przed upływem pięciu lat od nabycia, musi zapłacić 19 proc. PIT (art. 10 ust.1 pkt 8 lit.a w zw. z art. 30e ustawy o PIT). Wyjątek dotyczy tylko tych osób, które w ciągu dwóch lat od sprzedaży przeznaczą pieniądze na realizację własnego celu mieszkaniowego (art. 21 ust.1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust.25 ustawy o PIT).
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że umowa deweloperska to za mało, by podatniczka mogła skorzystać ze zwolnienia.
Z fiskusem nie zgodził się WSA w Poznaniu. Orzekł, że ustawodawca nie uzależnił prawa do skorzystania z preferencji od definitywnego nabycia nowej nieruchomości.
Podatniczka przegrała jednak w Naczelnym Sądzie Administracyjnym. Sąd orzekł, że podatniczka będzie musiała zapłacić 19 proc. PIT. Wyjaśnił, że zarówno podpisanie umowy deweloperskiej, jak i dokonywanie stosownie do niej wpłat na poczet ceny mieszkania nie prowadzą do jego definitywnego nabycia, a to jest konieczne do skorzystania z ulgi.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 28 września 2016 r., sygn. akt II FSK 2320/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia