Dzień poniesienia kosztu wyznacza moment wpisania go do ksiąg rachunkowych na podstawie faktury lub innego dokumentu – orzekł WSA w Łodzi. Sprawa dotyczyła spółki produkującej i sprzedającej naczepy i przyczepy oraz zabudowy na samochody ciężarowe.
Kupiła ona inną firmę, będącą czołowym producentem naczep i przyczep we Francji. W związku z tą transakcją poniosła wiele kosztów, m.in. na doradztwo transakcyjne, prawne, podatkowe, księgowe, przeprowadzenie analizy opłacalności transakcji, doradztwo w zakresie oceny kondycji finansowej i operacyjnej spółki francuskiej, tłumaczenia, negocjacje warunków współpracy z akcjonariuszem mniejszościowym i załogą przejmowanego przedsiębiorstwa.
Spór sprowadzał się do tego, w którym momencie spółka może zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodów.
Interpretacje podatkowe: Prawo do rozliczenia kwartalnego nie wygasa
Interpretacje podatkowe: Prawo do rozliczenia kwartalnego nie wygasa

Zobacz również
Spółka sądziła, że ma prawo odliczyć je już z datą otrzymania faktury. Uważała bowiem, że to właśnie jest dzień poniesienia kosztów, o którym mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.
Dyrektor izby skarbowej się z tym nie zgodził. Przypomniał, że zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy za dzień poniesienia kosztu należy uznać dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych. A zatem samo otrzymanie faktury nie jest wystarczającą podstawą do rozpoznania kosztu podatkowego. Zależy to bowiem jeszcze od uznania go za koszt w ujęciu bilansowym. Będzie to zatem dzień, w którym wydatek pojawił się na koncie kosztowym w księgach rachunkowych – stwierdził organ.
WSA w Łodzi zgodził się ze spółką. Orzekł, że prawo podatkowe i bilansowe są względem siebie autonomiczne, dlatego zapisy w księgach rachunkowych nie mogą modyfikować przepisów prawa podatkowego. Przepisy o rachunkowości określają prawidłowy sposób prowadzenia ksiąg, a nie to, jak należy ujmować koszty do celów podatkowych. Skoro więc prawo podatkowe nie odsyła do ustawy o rachunkowości w kwestii dotyczącej możliwości uznania określonego wydatku za koszt podatkowy, to należy przyjąć, że dniem poniesienia kosztu jest dzień wpisania go do ksiąg rachunkowych na podstawie faktury lub innego dokumentu.
Wyrok jest nieprawomocny.
Podobnie orzekał wcześniej Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniach dotyczących:
● wydatków remontowych (z 26 listopada 2014 r., sygn. akt II FSK 115/13),
● opłaty motywacyjnej (z 6 października 2015 r., sygn. akt II FSK 1980/13),
● wstępnych opłat leasingowych oraz prowizji od kredytów i pożyczek (z 5 maja 2014 r., sygn. akt II FSK 1443/12),
● opłaty przyłączeniowej do sieci gazowej (z 10 czerwca 2014 r., sygn. akt II FSK 1685/12),
● wynagrodzenia wypłaconego na rzecz dotychczasowych najemców lokalu sklepowego w zamian za przeniesienie praw i obowiązków wynikających z najmu (z 9 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1091/10),
● wynagrodzenia (prowizji) dla pośredników kredytowych (z 30 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 182/14).
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Łodzi z 24 sierpnia 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 549/16.