Gdzie praca, tam PIT od wynagrodzenia. Są jednak wyjątki

Zasadą jest, że pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma to państwo, w którym praca jest wykonywana. A miejscem jej wykonywania jest zawsze to, w którym dana osoba przebywa, wykonując pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie – potwierdził dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

Od tej reguły są wyjątki. Ona sama natomiast jest zapisana najczęściej w art. 15 ust. 1 międzynarodowych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przepis ten z reguły stanowi, że płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w jednym umawiającym się państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że praca jest wykonywana w drugim umawiającym się państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim państwie.

Wyjątek od tej zasady przewiduje art. 15 ust. 2. Stanowi on, że wynagrodzenia są opodatkowane tylko w pierwszym umawiającym się państwie, jeżeli:

a) odbiorca przebywa w drugim państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas danego roku kalendarzowego; oraz

b) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim państwie; oraz

c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą praco dawca posiada w drugim państwie.

O skutki obu tych przepisów spytała polska spółka, której pracownica w okresie marzec 2022 r.–luty 2024 r. wykonywała swoje obowiązki w zakładzie produkcyjnym w Wietnamie. W tym czasie polska spółka opłacała za pracownicę należne składki ZUS, natomiast podatek dochodowy był naliczany i odprowadzany do urzędu skarbowego w Wietnamie przez tamtejszy zakład. W tamtym czasie bowiem praco wnica miała rezydencję podatkową w Wietnamie.

W marcu 2024 r. wróciła ona do Polski, z zamiarem pozostania w kraju. W tym samym miesiącu złożyła polskiemu pracodawcy oświadczenie potwierdzające jej rezydencję podatkową w Polsce, a ten, jako płatnik, zaczął rozliczać za nią PIT w Polsce. Natomiast podatek dochodowy za styczeń i luty 2024 r. został jeszcze naliczony i odprowadzony w Wietnamie.

Spółka chciała się upewnić, że postąpiła prawidłowo.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej to potwierdził. Wyjaśnił, że skoro w styczniu i lutym 2024 r. pracownica miała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wietnamie, to dochody z tytułu wykonywanej tam pracy podlegały opodatkowaniu w Wietnamie, czyli w państwie, w którym praca była wykonywana (zgodnie z art. 15 ust. 1 polsko-wietnamskiej umowy).

W konsekwencji polska spółka nie miała obowiązku pobrania zaliczek na PIT od wynagrodzeń wypłaconych za styczeń i luty 2024 r. Dochodów tych nie należy również wykazywać w informacji PIT-11 wystawianej za 2024 r.

Spółka będzie musiała wykazać w tej informacji dochody i pobrane zaliczki na PIT za okres od marca 2024 r. – wyjaśnił organ. ©℗