W podatku od nieruchomości amortyzacji się nie uwzględnia

Niezależnie od tego, czy budowla jest całkowicie zamortyzowana, czy w trakcie amortyzacji, podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości nie pomniejsza się o dokonane odpisy – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w dwóch wyrokach.

Spory w tym zakresie dotyczą art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 70 ze zm.). Przepis ten składa się z dwóch części. Z pierwszej wynika, że postawą opodatkowania budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jest wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne.

W drugiej części tego przepisu napisano, że dla budowli całkowicie zamortyzowanej będzie to wartość z 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.

Wątpliwości dotyczyły tego, czy zapis z pierwszej części mówiący o niepomniejszaniu o odpisy amortyzacyjne należy odnieść również do podstawy opodatkowania budowli całkowicie zamortyzowanej.

Po całkowitym zamortyzowaniu

Oba wyroki dotyczyły spółki, która prowadzi działalność w zakresie przemysłu obronnego. W jej majątku są budowle, które spółka amortyzuje, a odpisy amortyzacyjne uwzględnia w kosztach uzyskania przychodu.

Spółka chciała się upewnić, jak ma obliczyć podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości w sytuacji, gdy budowle zostaną w całości zamortyzowane.

Uważała, że podstawą opodatkowania powinna być wówczas wartość budowli ustalona na 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego, przy uwzględnieniu odpisów amortyzacyjnych dokonanych wcześniej.

Bez odpisów

Nie zgodził się z nią prezydent miasta. W interpretacji 10 grudnia 2019 r. (COP-13.310.3.2019.GWA) stwierdził, że podstawę opodatkowania budowli całkowicie zamortyzowanych ustala się tak samo jak podstawę opodatkowania budowli, które są w trakcie amortyzacji. Jest to zatem – wyjaśnił – wartość stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji na podstawie przepisów o podatkach dochodowych, ale wartości tej nie pomniejsza się o odpisy amortyzacyjne.

Różnica jest tylko taka, że w przypadku budowli ciągle jeszcze amortyzowanych podstawa opodatkowania jest ustalana na 1 stycznia danego roku podatkowego, zaś w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych bierze się pod uwagę wartość budowli z 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego – wyjaśnił prezydent miasta.

Prezydent miał rację

Rację przyznały mu sądy obu instancji. Jak podkreślił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 424/20 i I SA/Ke 36/20), regulacje służące wymiarowi podatku od nieruchomości, odnoszące się do podstawy opodatkowania zarówno budowli w trakcie amortyzacji, jak i zamortyzowanych, znajdują się w tym samym przepisie – art. 4 ust. 1 pkt 3.

Zatem po zakończeniu amortyzacji podstawa opodatkowania budowli podatkiem od nieruchomości będzie identyczna jak w trakcie amortyzowania – stanowi ją wartość rozumiana jako podstawa obliczania amortyzacji z 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego – orzekł WSA.

Korzyść tylko jedna

Tego samego zdania był Naczelny Sąd Administracyjny. Uzasadniając oba wyroki, sędzia Jacek Brolik wyjaśnił, że gdyby przyjąć stanowisko podatnika (spółki), to doszłoby do podwójnej korzyści. Pierwszą są odpisy amortyzacyjne pomniejszające podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym, a drugą byłoby pomniejszenie o te odpisy podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

– Byłoby to sprzeczne z zasadami obowiązującymi innych podatników, u których okres amortyzacji jeszcze się nie zakończył – zwrócił uwagę sędzia Brolik. ©℗

orzecznictwo