Jeśli polska firma wysyła zatrudnionych do pracy na terenie Niemiec, i w tym czasie tam mieszkają, to oznacza, że przysługują im standardowe koszty uzyskania przychodów – wynika z wyroku NSA.
Sprawa dotyczyła spółki, która prowadzi działalność w Polsce, ale wysyła swoich pracowników na 1 do 3 miesięcy do Niemiec. Z umowy o pracę wynika, że miejscem wykonywania obowiązków jest właśnie ten kraj. Firma opłaca pracownikom dojazd do miejsca pracy, a wydatki te stanowią ich przychód. Pobyt za granicą nie ma charakteru czasowego zamieszkiwania, a jedynie stanowi tymczasowe przebywanie w związku z wykonywaniem pracy.
Spór sprowadzał się do tego, czy spółka powinna odliczać pracownikom podwyższone koszty uzyskania przychodu z tego tytułu, że miejsce zamieszkania znajduje się poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy. W ocenie spółki, skoro pracownicy dojeżdżają do Niemiec, a mieszkają w Polsce, to przysługują im podwyższone koszty uzyskania przychodu. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uważał natomiast, że nie ma podstaw do podwyższania kosztów pracownikom. Wskazał, że art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem stałego i czasowego zamieszkania. Należy więc stosować definicje tych pojęć z ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz.U z 2006 r. nr 139, poz. 993 ze zm.). Zrównuje ona przebywanie czasowe, a więc bez zamiaru zmiany miejsca stałego pobytu w danej miejscowości, z czasowym zamieszkaniem w niej. Organ uznał więc, że pracownicy firmy przebywający na terytorium Niemiec w związku z wykonywaniem pracy faktycznie czasowo tam zamieszkują, co powoduje, że nie mają prawa do podwyższonych kosztów.
Ze stanowiskiem organu zgodził się zarówno WSA w Poznaniu, jak i NSA. Ich zdaniem pracownikom skarżącej spółki nie przysługują podwyższone koszty, ponieważ przebywają w Niemczech przez okres od 1 do 3 miesięcy, w tym okresie tam mieszkają, a zakład pracy skierował ich do pracy na terytorium Niemiec, co oznacza, że tam wykonują swoje obowiązki. W efekcie nie zamieszkują oni poza miejscowością, w której znajduje się ich zakład pracy.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 3 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 30/14.