Od nieużywanej nieruchomości przedsiębiorca płaci i tak podatek według najwyższej stawki, nawet jeżeli nie prowadzi tam działalności gospodarczej z powodu fatalnej kondycji budynku – orzekł NSA.
Od 2016 r. przepisy w tym zakresie zostały jeszcze bardziej zaostrzone. Preferencyjne opodatkowanie przysługuje tylko wtedy, gdy jeden z dwóch organów nadzoru (budowlanego lub górniczego) zakwalifikuje nieruchomości do rozbiórki. Dopiero wydanie takiej decyzji oznacza, że budynek, budowla lub ich części nie są zaliczane do nieruchomości związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zmianę tę wprowadziła ustawa z 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 28 lipca 2015 r. poz. 1045).
Gminy mają coraz mniej czasu na uchwały podatkowe

Zobacz również
Spór rozpatrzony przez NSA dotyczył jeszcze poprzedniego stanu prawnego. Chodziło o budynek, który z racji złego stanu technicznego nie był przez spółkę używany. Spółka utrzymywała, że nie prowadzi w nim działalności gospodarczej. Samo to nie było jeszcze powodem zastosowania niższej stawki podatku, ale do końca 2015 r. wyjątkiem była sytuacja, gdy budynek nie mógł być wykorzystywany ze względów technicznych.
Prezydent Miasta Krakowa przyznał, że ogólny stan techniczny budynku jest faktycznie zły. Uznał jednak, że nie jest to proces nieodwracalny, bo wystarczyłaby kompleksowa rewitalizacja. Spółce zabrakło jedynie woli, aby budynek odnowić – stwierdził.
Zgodził się z tym WSA w Krakowie. Wskazał ponadto, że budynek nie był w stanie tak katastrofalnym, żeby trzeba było go rozebrać. Wciąż mógłby on pełnić funkcję hotelową, gastronomiczną lub usługowo-handlową – utrzymywał sąd. Nie zanegował natomiast tego, że budynek rzeczywiście jest w złym stanie i wymaga modernizacji.
Skargę kasacyjną spółki oddalił także NSA. Orzekł, że przejściowe niewykorzystywanie nieruchomości nie daje podstaw do zastosowania niższej stawki podatku. Zły stan techniczny budynku ma bowiem charakter przejściowy, a nie trwały i wynika z przyczyn leżących po stronie przedsiębiorcy.
NSA nawiązał do ugruntowanej już linii orzeczniczej, odwołując się w szczególności do wyroku z 14 listopada 2014 r. (sygn. akt II FSK 3049/12), w którym uznał, że podstawowym kryterium w związku z działalnością gospodarczą jest samo posiadanie nieruchomości. Przejściowe niewykorzystywanie części nieruchomości do wykonywania działalności gospodarczej nie daje podstaw do tego, by do wymiaru podatku nie miały zastosowania stawki przewidziane dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 21 stycznia 2016 r., sygn. akt II FSK 3337/13. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia