Subskrybuj nas na Youtube
Wprowadzona nowelizacją ustawy – Prawo budowlane zmiana definicji obiektu budowlanego, która weszła w życie 28 czerwca 2015 r., może skutkować zwiększeniem wymiaru podatku m.in. w przypadku nieruchomości produkcyjnych lub przemysłowych, w których zlokalizowane są instalacje lub urządzenia. Dla wielu przedsiębiorców oznaczać to może zwiększoną niepewność i konieczność dogłębnej weryfikacji sposobu naliczania podatku od nieruchomości.
/>
Zgodnie z nową definicją obiektu budowlanego jest nim budynek, budowla bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Dotychczasowa definicja obejmowała budynki wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowle stanowiące całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami oraz obiekty małej architektury.
Nowelizacja zawęziła więc definicję obiektu budowlanego, wyłączając z jej zakresu urządzenia techniczne. Wynika to z faktu, że urządzenia techniczne nie podlegają reglamentacji prawa budowlanego i nie mogą być uznawane za części obiektu budowlanego. Zrezygnowano także z przesłanki tworzenia całości techniczno-użytkowej budowli wraz z instalacjami i urządzeniami. Dodatkowo wprowadzono natomiast przesłankę zapewnienia przez instalacje możliwości użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem (a więc niezależnie od tego, czy tworzą całość techniczno-użytkową). Ponadto podatkiem od nieruchomości są objęte tylko obiekty, które zostały wzniesione z użyciem wyrobów budowlanych.
Prace legislacyjne nad zmianą definicji budowli zostały podjęte zgodnie z zaleceniami Trybunału Konstytucyjnego wynikającymi z wyroku z 13 września 2011 r. (sygn. akt 33/09). Celem nowych regulacji było nadanie definicji obiektu budowlanego charakteru zamkniętego.
Zmiany te mogą mieć istotny wpływ na wymiar podatku od nieruchomości, którym opodatkowane są budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, na podstawie ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 849 ze zm.). Zgodnie z jej regulacjami definicja obiektu budowlanego obejmuje zarówno obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, jak i urządzenie budowlane związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.
Dotychczas podatkiem od nieruchomości opodatkowane były tylko urządzenia, które nie stanowiły części budynku lub budowli, ale były związane z obiektem budowlanym i zapewniały możliwość jego użytkowania zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. Zgodnie z nowymi przepisami urządzenia nie stanowią już części budynku lub budowli, opodatkowaniu podlegać mogą więc także urządzenia, które znajdują się wewnątrz budynku lub budowli związanych z działalnością.
Podobny los spotkał instalacje w budynkach i budowlach. Zgodnie z nowymi regulacjami, jeżeli nie należą do instalacji zapewniających możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem (tj. znajdujące się w obiekcie instalacje elektroenergetyczne, wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, telekomunikacyjne czy gazowe), podlegają one opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, jeżeli stanowią urządzenia budowlane.
Istnieje obecnie ryzyko związane z klasyfikowaniem przez organy podatkowe niektórych urządzeń i instalacji jako takich, które nie służą zapewnieniu możliwości użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem i w konsekwencji opodatkowania ich odrębnie.
