Subskrybuj nas na Youtube
Nie jest istotne to, że zgodnie z umową komplementariusz musi w całości pokryć stratę spółki komandytowej. Kwoty przeznaczonej na ten cel nie może sobie potrącić od przychodu – orzekł NSA
Sprawa dotyczyła firmy, która była komplementariuszem w spółkach komandytowych (Sp. k.). Ich przychody i koszty rozliczała proporcjonalnie do przysługującego jej udziału w zyskach. Umowa każdej Sp. k. wskazywała, że komplementariusz jest zobowiązany w całości pokrywać straty. Firma uważała, że wydatki na ten cel stanowią koszt uzyskania przychodu. Są uzasadnione i racjonalne, służą też zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodów, którym są dla niej spółki komandytowe.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że pokrycie strat przez komplementariusza przynosi korzyść samym Sp. k. – dzięki temu mają one środki na prowadzenie działalności gospodarczej i mogą uzyskiwać przychody. Nie jest to więc operacja, która zapewnia przychody bezpośrednio skarżącej firmie bądź służy zabezpieczeniu albo zachowaniu źródeł jej przychodów. W przeciwnym wypadku straty spółki komandytowej byłyby brane pod uwagę w rozliczeniach skarżącej dwa razy: pierwszy raz poprzez przypisanie do niej przychodów i kosztów SK, a drugi – po pokryciu przez nią tych strat i zaliczeniu tego wydatku do kosztów podatkowych – zwrócił uwagę dyrektor izby.
WSA we Wrocławiu podzielił stanowisko fiskusa. Stwierdził, że wydatki na pokrycie strat w Sp. k. nie są związane z funkcjonowaniem skarżącego przedsiębiorstwa i nie służą zabezpieczeniu ani zachowaniu źródeł jego przychodów. Dotyczą przychodów uzyskiwanych przez odrębne podmioty w ramach prowadzonej przez nie działalności.
Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał to stanowisko. Przypomniał, że Sp. k. to odrębny typ spółki prawa handlowego, której ustawodawca przyznał podmiotowość prawną. To pozwala jej na nabywanie praw i zaciąganie zobowiązań we własnym imieniu. Powstały w ten sposób majątek jest odrębny od majątku wspólników. Przepisy nakazują rozliczanie przychodów spółki komandytowej przez każdego jej wspólnika proporcjonalnie do udziału w zysku. Ta zasada ma zastosowanie także do kosztów. Jeżeli te przewyższają przychody, występuje strata, którą należy rozliczać w zgodzie z art. 7 ust 5 ustawy o CIT. NSA wskazał przy tym, że jeśli ustawa przewiduje pewne konsekwencje prawnopodatkowe, to podatnik nie może uchylać się od nich lub ich modyfikować z powodu umowy spółki, którą zawarł. Jej zapisy nie mają znaczenia dla prawa podatkowego – stwierdził NSA. To umowa spółki powinna respektować bezwzględnie obowiązujące przepisy – dodał sąd.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 30 czerwca 2015 r., sygn. akt II FSK 1182/13. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia