Nie jest możliwe wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie, w której stan faktyczny jest tak skomplikowany, że odpowiedzi byłyby niejednoznaczne i nie spełniałyby funkcji gwarancyjnej – orzekł WSA
Chodziło o podatnika będącego aktualnym bądź przyszłym udziałowcem w sześciu spółkach z o.o. oraz w spółkach akcyjnych. W ramach reorganizacji działalności gospodarczej zamierzał on wnieść aportem udziały bądź akcje do jednej spółki holdingowej, która miałaby być spółką z.o.o. lub akcyjną – tego jeszcze nie wiedział. Nie wykluczał, że w przyszłości, gdy będzie on już udziałowcem holdingu, może się okazać konieczne zbycie jego udziałów osobom trzecim lub umorzenie. W związku z tym podatnik spytał, jak ma ustalić koszty uzyskania przychodów z tytułu dobrowolnego bądź automatycznego umorzenia udziałów.
Kongres prawa podatkowego: Przepisy o CFC budzą wątpliwości

Zobacz również
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie odmówił wydania w tej sprawie interpretacji. Stwierdził, że z uwagi na wielopłaszczyznowość i wielowariantowość stanu faktycznego nie jest w stanie udzielić odpowiedzi na zadane pytania. Uznał, że każde z opisanych zdarzeń wymaga indywidualnego przeanalizowania, a przede wszystkim doprecyzowania stanu faktycznego. Mnogość możliwych sytuacji faktycznych przedstawionych we wniosku wyklucza wysuwanie generalnych opinii, co kłóci się z istotą instytucji interpretacji indywidualnych, które służą rozwiązywaniu konkretnych wątpliwości, a nie abstrakcyjnemu analizowaniu przepisów – stwierdził dyrektor izby.
Uznał także, że w świetle art. 14b ordynacji podatkowej z wnioskiem o interpretację nie może wystąpić osoba, która chciałaby tylko zaznajomić się z poglądem na możliwość stosowania oraz wykładnię określonego przepisu prawa – wyłącznie z przyczyn czysto poznawczych.
W skardze na to postanowienie podatnik twierdził, że gdyby zaakceptować stanowisko organu, to większość wniosków o udzielenie interpretacji nie mogłaby być rozpoznana. Przekonywał, że miał prawo przedstawić wielowątkowy stan faktyczny, żeby nie występować z kolejnymi wnioskami. A jeśli dyrektor izby miał wątpliwości, to powinien był wezwać do uzupełnienia wniosku.
WSA w Warszawie oddalił jednak skargę. Uznał, że wydanie w tej sprawie interpretacji indywidualnej nie spełniłoby funkcji gwarancyjnej. Zbyt szeroki i wielopłaszczyznowy stan faktyczny prowadziłby do udzielenia odpowiedzi niejednoznacznych, które de facto nie spełniłyby oczekiwań podatnika – orzekł sąd. Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 14 kwietnia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 339/15. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia