Nie każdy zwracany podatek jest nadpłatą, a tylko ta podlega oprocentowaniu, gdy organ skarbowy nie oddaje jej w terminie – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.
Sprawa dotyczyła spółki, która złożyła wniosek o zwrot podatku od czynności cywilnoprawnych zapłaconego w związku z podwyższeniem kapitału. Problem polegał na tym, że po dopełnieniu formalności przed notariuszem i pobraniu przez niego podatku kontrahent spółki uchylił się od skutków złożonego oświadczenia woli. W związku z tym umowa stała się nieważna, a spółka, powołując się na art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC, wystąpiła o zwrot podatku pobranego i odprowadzonego do urzędu przez notariusza.
Urząd zwlekał jednak ze zwrotem daniny i oddał ją dopiero po decyzji dyrektora izby skarbowej.
W związku z tym spółka chciała odsetek. Uważała, że ma do nich prawo, skoro organ przedłuża dwumiesięczny termin na zwrot, licząc od dnia złożenia wniosku.
Fiskus się z tym nie zgodził. Wyjaśnił, że podatek zapłacony przez spółkę był – w dniu jego pobrania – podatkiem należnym i w związku z tym nie można mówić o nadpłacie. Tymczasem dwumiesięczny termin na zwrot przewidziany jest wyłącznie dla zwrotu nadpłat. W związku z tym tylko one mogą być oprocentowane, gdy urząd nie odda ich w tym terminie.
Do takich samych wniosków doszedł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Orzekł, że instytucja zwrotu podatku nie jest tożsama z instytucją nadpłaty. W związku z tym organy nie miały podstaw do tego, aby wypłacić spółce odsetki.
Spółka przegrała też przed NSA. Sędzia Bogusław Dauter wyjaśnił, że oprocentowanie przysługuje tylko w wypadkach przewidzianych w przepisach. W tym przypadku jednak ordynacja podatkowa i ustawa o PCC nie mówią o terminie na zwrot podatku ani o oprocentowaniu zwróconej kwoty – zauważył sędzia. Podkreślił przy tym, że czym innym jest zwrot podatku, a czym innym zwrot nadpłaty. Z art. 76b ordynacji wynika co prawda, że do zwrotu podatku mają zastosowanie przepisy regulujące kwestię nadpłat, ale tylko niektóre – orzekł NSA.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 2 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 719/13.
