Czasowy postój zbiorników z paliwami silnikowymi na terenie składu podatkowego nie jest przerwą w dalszym transporcie, lecz stanowi czynność ich magazynowania, co oznacza obowiązki sprawozdawcze – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.
Wyrok zapadł w sprawie spółki z branży paliwowej, która prowadzi składy podatkowe na terenie całego kraju. Spółka zamierzała wprowadzić nowe rozwiązanie, które pozwalałoby na wjazd, czasowy postój i wyjazd z terenu składu cystern oraz wagonów kolejowych zawierających wyroby znajdujące się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wymienione w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym.
Chodziło przede wszystkim o paliwa silnikowe. We wniosku o interpretację spółka podkreśliła, że nie byłyby one przyjmowane do składu podatkowego, tj. wyładowywane w celu ich odrębnego magazynowania, rozładunku, przeładunku czy też wykorzystania na terenie składu podatkowego.
Chciała uzyskać potwierdzenie, że takie rozwiązanie jest możliwe i że nie musi ona informować organów podatkowych o takich zdarzeniach ani prowadzić ewidencji, o której mowa w art. 138a ustawy o podatku akcyzowym.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał jej stanowisko za nieprawidłowe. Stwierdził, że czasowy postój oznacza magazynowanie tych wyrobów na terenie składu podatkowego. Odwołał się przy tym do językowego znaczenia słowa „magazynowanie”, ponieważ ustawa o podatku akcyzowym nie zawiera definicji tego pojęcia. Magazynować to – jak wyjaśnił dyrektor KIS – składać, przechowywać, gromadzić. Fiskus uznał więc, że spółka będzie magazynowała te wyroby w składzie podatkowym, a zatem musi prowadzić ewidencję wyrobów akcyzowych zgodnie z art. 138a ust. 1–3 ustawy o podatku akcyzowym. W myśl art. 138a ust. 2 tej ustawy podmiot prowadzący skład podatkowy prowadzi też ewidencję wyrobów niebędących wyrobami akcyzowymi, innych niż stanowiące wyposażenie składu podatkowego. Natomiast art. 138a ust. 3 stanowi, że ewidencja powinna umożliwić ustalenie m.in. ilości, rodzajów oraz miejsca magazynowania wyrobów akcyzowych.
WSA w Warszawie przyznał rację fiskusowi (sygn. akt V SA/Wa 174/18). Przywołał definicję składu podatkowego zawartą w dyrektywie Rady 2008/118/WE, w której magazynowanie zostało określone jako przechowywanie.
Zgodził się z dyrektorem KIS, że czasowy postój towarów na terenie składu wypełnia definicję pojęcia magazynowania, o którym mowa w art. 138a ust. 3 ustawy akcyzowej. Oceny tej – jak stwierdził WSA – nie zmienia podnoszony przez spółkę argument, iż wyroby będą znajdować się cały czas w środkach transportu, stanowiących zbiorniki legalizacyjne przeznaczone tylko do transportu. Czasowy postój zbiorników z wyrobami energetycznymi nie może być traktowany tylko jako przerwa w dalszym transporcie. Jest to ich magazynowanie (przechowywanie) na terenie składu podatkowego – orzekł WSA.
Tego samego zdania był NSA. Uznał, że sąd I instancji prawidłowo zinterpretował pojęcie magazynowania.
– Użyte w dyrektywie pojęcie „przechowywania” oznacza dokładnie to samo, co „magazynowanie” w polskiej ustawie – uzasadniła wyrok sędzia Joanna Wegner.
Dodała, że podmiot prowadzący skład podatkowy obowiązany jest do przestrzegania różnych, niekiedy bardzo rygorystycznych wymogów. – Ma on obowiązek ujawnienia wszystkich zdarzeń związanych z wyrobami akcyzowymi, do których zaliczyć należy: wjazd, wyjazd, przestój, postój pojazdu, a w konsekwencji też ilość i inne okoliczności dotyczące towaru znajdującego się w pojeździe. Najważniejsze jest to, kto odpowiada za te wyroby, czy jest to prowadzący skład podatkowy, czy właściciel będący osobą zewnętrzną – tłumaczyła sędzia Wegner. ©℗
orzecznictwo
Wyrok NSA z 23 listopada 2022 r., sygn. akt I GSK 11/19 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
