Olej zużywany do celów grzewczych obciążony jest preferencyjną stawką podatku, w przeciwieństwie do zawierającego podobne właściwości fizykochemiczne oleju napędowego. W celu jednak potwierdzenia takiego zużycia należy pobrać od kupujących zużywających olej oświadczenie o przeznaczeniu nabywanego wyrobu. W praktyce, na sprzedawcach, a w rzeczywistości na kierowcach rozwożących olej w ich imieniu, ciąży obowiązek zweryfikowania nabywców oleju na wypadek kwestionowania przez organy podatkowe danych osobowych podanych przez nabywcę oleju. Oczywiście nie oznacza to, że sprzedawca bądź jego kierowca nie może paść ofiarą oszustwa (np. podszywanie się pod inną osobę podobną do odbierającego olej lub sfałszowanie dokumentu tożsamości). 12 lutego 2015 r. Trybunał Konstytucyjny wydał długo wyczekiwany przez sprzedawców oleju opałowego wyrok wskazujący na niekonstytucyjność niektórych regulacji dotyczących opodatkowania oleju opałowego sankcyjną stawką akcyzy (sygn. SK 14/12). Trybunał Konstytucyjny uznał w przedmiotowym wyroku, że przepisy, które stawiają znak równości między brakiem oświadczenia, oświadczeniem niekompletnym oraz oświadczeniem zawierającym nieprawdziwe informacje, są niekonstytucyjne. Podkreślił, że w świetle art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 2 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji RP podatnik nie może ponosić negatywnych konsekwencji składania fałszywych oświadczeń przez osoby trzecie – nabywców oleju opałowego, w przypadku gdy nie miał on świadomości, że przyjmuje oświadczenie o przeznaczeniu oleju opałowego zawierające nieprawdziwe dane. Co prawda wyrok dotyczy już dawno nieobowiązujących przepisów, to jednak stanowi solidny argument dla wielu podatników toczących podobny spór powstały na gruncie nowszych regulacji. Co więcej, w wielu przypadkach wyrok trybunału stanowi podstawę do wznowienia postępowań podatkowych, choć nie tych, w których przedmiotem sporu były wadliwe formalnie (niekompletne) – a nie sfałszowane – oświadczenia o przeznaczeniu oleju. Trybunał, ustnie uzasadniając motywy swojego rozstrzygnięcia, wskazał na zasadność wprowadzenia rozwiązania prawnego przeciwdziałającego zjawisku wykorzystywania oleju opałowego na inne cele niż opałowe, w tym zwłaszcza jako paliwa do silników. Takim rozwiązaniem zapewniającym weryfikację rzeczywistego zużycia jest obowiązek sprzedawców oleju w zakresie odbierania, przechowywania i udostępniania do kontroli oświadczeń o przeznaczeniu oleju. Prawodawca ma pełne prawo określać warunki, których spełnienie jest konieczne do skorzystania z ulg lub zwolnień podatkowych, a także wskazywać skutki niedochowania tych warunków przez podatnika, sprowadzające się najczęściej do utraty możliwości skorzystania z preferencji podatkowych. Ta swoboda prawodawcy nie uprawnia go jednak do ustanawiania warunków, które są niemożliwe do spełnienia przez podatnika. Warunkiem niedopuszczalnym było w tym przypadku zobowiązanie sprzedawcy do pobrania prawdziwego oświadczenia od nabywcy, który to nabywca, niezależnie od intencji i uczciwości sprzedawcy, zawsze może – posługując się sfałszowanymi dokumentami - podać nieprawdziwe dane. Na marginesie należy wskazać, że od 1 stycznia 2015 r., w związku z wejściem w życie zmian w ustawie akcyzowej wprowadzonych ustawą z 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz.U. z 2015 r. poz. 1662), zanim obciąży się sprzedawcę sankcyjną akcyzą, należy obecnie przeprowadzić kontrolę faktycznego sposobu zużycia oleju i dopiero wtedy wydać decyzję wymiarową, określającą wysokość zobowiązania podatkowego w akcyzie.