Kto nie zgadza się z ustaloną przez urząd gminy wysokością podatku od nieruchomości z powodu nieścisłości w powiatowej księdze, musi najpierw doprowadzić do ich usunięcia – orzekł NSA
Sprawa dotyczyła podatniczki, która podważała decyzje prezydenta dotyczące podatków od nieruchomości i rolnego za lata 2007–2010. Do ich ustalenia prezydent przyjął dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków. Do 19 października 2007 r. działki podatniczki były w niej sklasyfikowane jako rolne, potem zaś ich klasyfikacja się zmieniła. Odtąd jedna z działek stanowiła tereny mieszkaniowe, część kolejnej – lasy, następna – tereny rekreacyjno-wypoczynkowe, a ostatnia – drogę.
Podatniczka nie zgadzała się ze zmianami klasyfikacji gruntów, a tym samym i z decyzją prezydenta. W odwołaniu wskazała, że działki zostały sklasyfikowane na podstawie rejestru gruntów niezgodnego ze stanem faktycznym. Twierdziła, że wszystkie one nadal powinny być uznane za rolne.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie podtrzymało jednak decyzję prezydenta miasta. Wskazało, że organy podatkowe nie są właściwe do kwestionowania i korygowania zapisów w ewidencji gruntów.
Rację podatniczce przyznał natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Wskazując m.in. na wyrok NSA z 26 lutego 2002 r. (sygn. akt III SA 2060/01), stwierdził, że dane z ewidencji są wiążące dla wymiaru podatków, ale tylko wtedy, gdy odpowiadają stanowi faktycznemu. Skoro w sprawie podatniczki informacje zawarte w ewidencji gruntów nie odzwierciedlały rzeczywistości, to nie mogły być podstawą do wymiaru podatków – orzekł sąd.
Eksperci o nowej Ordynacji podatkowej: To ukłon w stronę obywatela
Eksperci o nowej Ordynacji podatkowej: To ukłon w stronę obywatela

Zobacz również
Tezy tej nie podzielił Naczelny Sąd Administracyjny i na skutek skargi kasacyjnej złożonej przez SKO uchylił wyrok WSA. Orzekł, że dopóki zapisy w ewidencji nie zostaną zmienione, dopóty są podstawą wymiaru podatku. Sędzia Antoni Hanusz przypomniał, że zgodnie z art. 21 prawa geodezyjnego i kartograficznego (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 193, poz. 1287 ze zm.) podstawę wymiaru podatków stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Organy podatkowe nie mogą więc same weryfikować stanu faktycznego. Sędzia wyjaśnił, że dopiero gdy podatnik lub urząd prowadzący ewidencję (starosta powiatu) doprowadzi do zmian w niej, będzie to podstawą do wznowienia postępowania podatkowego i żądania zwrotu nienależnie zapłaconych podatków.
ORZECZNICTWO
Wyroki NSA z 13 stycznia 2015 r., sygn. akt II FSK 3108/12, II FSK 3109/12, II FSK 3226/12, II FSK 3227/12. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia