Subskrybuj nas na Youtube
Ujęcie różnych świadczeń w jednej umowie nie przesądza o tym, że jest to usługa kompleksowa, z jedną stawką VAT – orzekł NSA.
Sąd przypomniał, że ze świadczeniem złożonym mamy do czynienia wyłącznie wtedy, gdy usługa pomocnicza służy lepszemu wykorzystaniu świadczenia głównego i nie jest celem samym w sobie.
Sprawa dotyczyła przedsiębiorcy, który organizował dla uczestników kursów szkoleniowych pobyty wraz z wyżywieniem. Oprócz tego w trakcie szkoleń serwował im kawę i herbatę. Uważał, że wykonuje usługę kompleksową, w ramach której świadczeniem głównym są usługa zakwaterowania z wyżywieniem, a usługą pomocniczą serwis kawy i herbaty. Dlatego za całość wystawiał jedną, zbiorczą fakturę ze stawką 8 proc. VAT. Wszystko klasyfikował pod kodem PKWiU 5520 właściwym dla usług zakwaterowania.
Dyrektor izby skarbowej nie zgodził się ani z tą klasyfikacją, ani z wysokością podatku. Orzekł, że stawka 8 proc. dotyczy wyłącznie usług zakwaterowania i wyżywienia, natomiast serwis kawy i herbaty jest objęty 23-proc. VAT bez względu na to, której usłudze towarzyszy, bo nie jest niezbędny względem żadnej z nich.
Interpretację tę uchylił WSA w Bydgoszczy. Orzekł, że serwowanie kawy i herbaty w ramach usługi zakwaterowania jest świadczeniem pomocniczym, a całość stanowi usługę kompleksową. Zdaniem WSA klienci przyjeżdżają do ośrodka w celu kwaterunku, a nie zakupu kawy czy herbaty. Sąd odwołał się przy tym do licznych orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE dotyczące świadczeń kompleksowych. NSA zgodził się jednak z dyrektorem izby. Zwrócił uwagę na to, że wskazywany przez podatnika kod PKWiU dotyczy wyłącznie usług zakwaterowania. Wśród nich wymieniono: usługi zakwaterowania w hotelach i podobnych obiektach, w tym zakwaterowanie w obiektach wypoczynkowych oraz wynajem miejsc kempingowych i miejsc do parkowania dla przyczep kempingowych. Nie ma tu mowy o żywieniu, które sklasyfikowane jest pod innym kodem (PKWiU 56).
Sąd przyznał, że ani dyrektywa o VAT, ani polska ustawa nie zawierają definicji świadczeń kompleksowych. Uznał jednak, że jeśli w skład umowy wchodzą różne świadczenia i niektóre z nich służą innym celom niż czynność główna, to trudno oczekiwać, że całość będzie jedną preferencją. Jedna stawka może być bowiem stosowana wyłącznie wtedy, gdy świadczenie pomocnicze nie ma odrębnego charakteru.
Tymczasem – zdaniem NSA – kawa i herbata serwowana uczestnikom szkoleń nie jest niezbędna do usługi zakwaterowania. Co innego usługa szkoleniowa czy konferencyjna – wyjaśnił sąd kasacyjny.
Jego zdaniem WSA słusznie sięgnął do orzecznictwa TSUE, ale nieprawidłowo przeanalizował NSA. Wyroki TSUE odnoszą się do konkretnych świadczeń i nie można ich stosować na zasadzie analogii do innych usług – stwierdził NSA.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 14 listopada 2014 r., sygn. akt I FSK 1796/13. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
