Subskrybuj nas na Youtube
Muszą zawierać numery i daty faktur korygowanych. To zbędna formalność, którą należałoby zmienić, nowelizując ustawę o podatku od towarow i usług.
Fiskus przyjazny podatnikom – to hasło od lat przyświeca poczynaniom resortu finansów, w tym zmianom regulacji prawnych. Zapewne taki cel kierował zmianą zasad wystawiania zbiorczych faktur korygujących. Od półtora roku zasady ich wystawiania są uregulowane w art. 106a–106q ustawy o VAT. Zostały tam przeniesione z rozporządzenia ministra finansów z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 68, poz. 360). Miało to być tylko przeniesienie regulacji z jednego aktu prawnego do drugiego. Okazało się jednak, że oprócz przeniesienia dodano także nowe wymogi, które dla podatników okazały się bardzo kłopotliwe. Dlaczego?
Przed 1 stycznia 2014 r. zbiorcze faktury korygujące nie musiały zawierać numerów i dat faktur korygowanych. Natomiast od początku 2014 r. powyższe elementy zawierać już muszą. Czy to miało być ułatwieniem? Sprawa jest o tyle dziwna, że przepisy ustawy o VAT w tym zakresie miały być „odzwierciedleniem uchylonego rozporządzenia” – czytamy w uzasadnieniu do nowelizacji ustawy o VAT. Tymczasem wynikające z rozporządzenia wymogi rozszerzono w momencie ich przeniesienia do ustawy.
Po rabacie
Wystawianie zbiorczych faktur korygujących ma istotne znaczenie i jest sporym ułatwieniem, zwłaszcza dla przedsiębiorców, którzy udzielają rabatów czy upustów swoim kontrahentom.
Kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego – a są nimi np. rabaty, muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą.
Warto w tym miejscu wyjaśnić, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Artykuł 106j ustawy o VAT pozwala na wystawienie zbiorczej faktury korygującej w przypadku korekty wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie rozliczeniowym.
Zatem jeśli przykładowo w danym miesiącu podatnik wystawił dla jednego kontrahenta 10 faktur, a następnie przyznał mu rabat, może wystawić jedną zbiorczą fakturę korygującą dla tych 10 faktur pierwotnych. Zamiast zatem wystawiać 10 dokumentów, wystarczy wystawić jeden.
Dane w dokumentacji
Przy wystawianiu faktur VAT korygujących do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonywanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, oprócz danych wynikających z art. 106j ust. 2 ustawy o VAT, dodatkowo powinna zawierać wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielony upust lub obniżka. Natomiast faktura taka może nie zawierać numeru VAT nabywcy, daty dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub daty otrzymania zapłaty oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.
Zbiorcza faktura korygująca wystawiona do wszystkich dostaw lub usług dokonywanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, w myśl przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2014 r., powinna jednak, podobnie jak zwykła faktura korygująca, zawierać również daty i numery faktur korygowanych. Taki obowiązek potwierdza w swojej interpretacji m.in. dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi (interpretacja z 3 kwietnia 2014 r., nr IPTPP4/443-12/14-3/MK).
Nie sposób nie zauważyć, że to dość uciążliwy obowiązek, który w znacznej mierze niweluje zysk, jaki daje możliwość korygowania wielu faktur jednym dokumentem (zbiorczą fakturą korygującą). Wymusza to bowiem konieczność dodatkowego wpisywania danych faktur korygowanych, a w przypadku większych korekt – nierzadko również konieczność tworzenia dodatkowych załączników zawierających listę korygowanych faktur.
Cel nowelizacji
Analizując te regulacje, można dojść do wniosku, że ustawodawca jasno precyzuje, czego chce w zakresie wystawiania zbiorczych faktur korygujących. Pojawia się jednak pytanie, po co wprowadzać dodatkowe obowiązki, skoro przed nowelizacją ich nie było i wystawianie zbiorczych korekt działało. W tej sytuacji wydaje się uzasadniony postulat, aby resort finansów zastanowił się nad zmianą przepisów w tym zakresie. Każda zmiana przyczyniająca się do zniesienia obowiązków administracyjnych dla przedsiębiorców będzie dla nich ułatwieniem. Będą mogli się zająć prowadzeniem i rozwojem firmy, a nie wpisywaniem dat i numerów faktur pierwotnych do zbiorczej faktury korygującej. Gdy urzędnik będzie chciał wiedzieć, których faktur pierwotnych dotyczy dokument zbiorczy, informację tę będzie mógł bez problemu uzyskać, gdyż zbiorcza faktura korygująca, o której mowa w art. 106j ust. 2 ustawy o VAT, z definicji dotyczy wszystkich dostaw zrealizowanych w danym okresie.
Wymagane dane
Zbiorcza faktura korygująca powinna zawierać:
1) wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”,
2) numer kolejny oraz datę jej wystawienia,
3) dane zawarte na fakturach, których dotyczy faktura korygująca, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1–4 ustawy, czyli daty i numery faktur pierwotnych oraz nazwy i adresy sprzedawcy i nabywcy oraz numer VAT sprzedawcy,
4) przyczynę korekty,
5) kwotę korekty podstawy opodatkowania i kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej,
6) wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany upust lub obniżka.
Podstawa prawna
Ustawa z 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 35). Ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.).