Wash-out, czyli kontrakty odwrotne nie podlegają takiej daninie, bo nie są ani dostawą towarów, ani świadczeniem usług – orzekł WSA w Warszawie.

Chodziło o spółkę, która handluje produktami rolnymi na rynku polskim i zagranicznym. Zawiera kontrakty z wyprzedzeniem i w chwili ich podpisania nie jest w stanie przewidzieć wszystkich okoliczności, które zaistnieją w momencie realizacji (np. wahań kursów walut, wzrostu cen rynkowych). Dlaczego często zawiera umowy typu wash-out.
Polega on na tym, że spółka odkupuje od zagranicznego kontrahenta prawa do zakontraktowanego wcześniej towaru (bądź jego części). Cena ustalana w ramach wash-out odpowiada tej, po której kontrahent zagraniczny nabył towar od innego dostawcy (dostawców) i jest różna od tej, która była ustalona w pierwotnie zawartym kontrakcie terminowym. W takiej sytuacji obie strony rezygnują z fizycznej dostawy towaru, a rozliczana jest jedynie różnica w cenie.
Spółka była zdania, że umowy te nie podlegają opodatkowaniu VAT, bo nie jest to ani dostawa towarów (nie dochodzi do wydania towaru), ani świadczenie usług (nie dochodzi do spełnienia świadczenia na rzecz kontrahenta i odwrotnie). Podkreślała, że nie można wskazać beneficjenta usług ani określić, na czyją rzecz zostały one wyświadczone.
Dyrektor izby skarbowej nie zgodził się ze spółką. Stwierdził, że umowa wash-out z samej swojej istoty zakłada świadczenie usług, choćby miało nim być odstąpienie od realizacji pierwotnego kontraktu. Podstawą opodatkowania jest kwota, jaką usługobiorca ma obowiązek zapłacić, czyli różnica pomiędzy wartością kontraktu pierwotnego i odwrotnego – stwierdził dyrektor izby.
Interpretację tę uchylił warszawski WSA. Uznał, że ostatecznie nie dochodzi do zawarcia kontraktu. Druga strona tej umowy dostaje de facto kwotę, którą w pewnym sensie można uznać za odszkodowanie z tytułu strat. WSA podkreślił, że w transakcji tej brak jest odbiorcy, dla którego usługa miałaby być świadczona.
Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 22 października 2014r., sygn. akt III SA/Wa1320/14. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia