Argumentem było to, że maszyny nie zostaną sprzedane za granicą i zagraniczny zakład nie osiągnie dochodu, który byłby opodatkowany poza Polską.
Chodziło o spółkę, która podpisała kontrakt na realizację usług inżynieryjnych w Tanzanii. Wymagało to z jej strony zapewnienia jednostki wiertniczej i wykonania kompleksowych usług wiertniczych. Spółka nie wykluczała zarejestrowania w Tanzanii zakładu i czasowego przeniesienia tam specjalistycznych maszyn. Maszyny nadal jednak pozostałyby jej własnością.
Uważała, że z tego tytułu nie będzie musiała zapłacić podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków (exit tax). Podatek ten jest należny m.in. od przeniesienia składnika majątku za granicę, w wyniku którego Polska w całości albo w części traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia składnika majątku (który pozostaje własnością tego samego podmiotu). Wynika tak z art. 24f ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT. Inny przepis – art. 24f ust. 3 pkt 1 precyzuje, że chodzi m.in. o sytuację, w której składnik majątku, dotychczas związany z działalnością prowadzoną na terytorium Polski, trafia do zagranicznego zakładu podatnika.
Spółka podkreślała jednak, że maszyny, które wypożyczy swojemu tanzańskiemu zakładowi, nie zostaną sprzedane za granicą, a będą tam tylko czasowo wykorzystywane do realizacji odwiertów. Polska nie straci więc prawa do opodatkowania dochodów, choćby nawet w części.
Dodatkowo zwróciła uwagę, że Polska i Tanzania nie podpisały umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, więc wszystkie dochody tanzańskiego zakładu i tak są opodatkowane w naszym kraju na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o CIT. Wskazała, że potwierdza to otrzymana przez nią interpretacja indywidualna z 24 czerwca 2020 r. (sygn. 0114-KDIP2-1-4010.167.2020.1.JS).
Dyrektor KIS w pełni zgodził się ze spółką i odstąpił od uzasadnienia własnego stanowiska.
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 14 października 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.325.2021.2.MZA