Przepisy antycovidowe zobowiązują pracodawcę do zapewnienia narzędzi i materiałów potrzebnych do pracy zdalnej, więc refundacja kosztów fotela lub biurka nie powoduje powstania z tego tytułu przychodu u pracownika – potwierdził po raz kolejny dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

Wcześniej identycznie stwierdził w interpretacji z 3 grudnia 2020 r. (sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.725.2020. 2.KS). Ona również dotyczyła zwrotu przez pracodawcę kosztów zakupu krzesła biurowego.
Podobne stanowisko dyrektor KIS zajął w sprawie ekwiwalentu za korzystanie podczas pracy zdalnej z prywatnego internetu i prądu (interpretacja z 15 grudnia 2020 r., sygn. 0115-KDIT2.4011.739.2020.1.RS). Pisaliśmy o niej w artykule „Kwoty ekstra za pracę z domu nie są przychodem pracownika” (DGP nr 246/2020).
Najnowsza interpretacja dotyczyła spółki, która z powodu epidemii współpracuje z częścią pracowników na odległość i w regulaminie pracy zdalnej zapisała możliwość refundacji kosztów sprzętu niezbędnego do wykonywania w domu obowiązków służbowych. Zgodnie z tym regulaminem refundacji podlegają koszty zakupu: krzesła, stołu, biurka, podnóżka, uchwytu na dokumenty, apteczki (wyposażenie zgodne z normą DIN 13157) oraz gaśnicy proszkowej ABC 2 kg.
Zapisano, że podstawą do ubiegania się o zwrot są dokumenty zakupu wystawione od 15 marca 2020 r., a wysokość refundacji wynosi maksymalnie 800 zł brutto i przysługuje każdemu pracownikowi jednorazowo.
Spółka dodała, że zakupiony sprzęt stanowi własność pracownika i pozostanie jego własnością po zakończeniu stosunku zatrudnienia.
Chciała się upewnić, czy może zastosować tu zwolnienie z podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o PIT. Przepis ten zwalnia z podatku „ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność”.
W odpowiedzi dyrektor KIS wyjaśnił, że w tym zakresie w ogóle nie dochodzi do powstania przychodu, więc nie ma potrzeby odwoływania się do zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 13 ustawy o PIT.
Przypomniał, że praca zdalna w czasie pandemii została uregulowana przez ustawę z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (t.j. Dz.U. poz. 1842 ze zm.).
Nowelizacją z 19 czerwca 2020 r. (Dz.U. poz. 1086 ze zm.) został dodany art. 3 pkt 3, z którego wynika, że w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu, pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie, przez oznaczony czas, pracy poza miejscem jej stałego wykonywania. W takiej sytuacji pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikowi narzędzia i materiały potrzebne do pracy zdalnej.
Z tego tytułu nie powstaje u pracownika przychód na gruncie ustawy o PIT, a na pracodawcy nie ciążą w tym zakresie obowiązki płatnika – wyjaśnił dyrektor KIS.
Dodał, że bez znaczenia jest sposób zapewnienia narzędzi i materiałów, tj. czy nastąpi to w formie rzeczowej czy poprzez wypłatę świadczenia za używanie własnych materiałów i narzędzi pracownika.
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 1 lutego 2021 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.851.2020.1.KK