Karta podatkowa jest najprostszą formą rozliczenia przedsiębiorcy z fiskusem. Należny podatek płaci się nie od uzyskanego dochodu, ale w formie kwoty odgórnie ustalonej przez Ministra Finansów.

Opodatkowanie w formie karty podatkowej jest możliwe tylko w przypadku podatników prowadzących ściśle określone rodzaje działalności gospodarczej, usługowej, wytwórczo-usługowej i handlowej. Działalność gospodarcza musi być przy tym prowadzona wyłącznie na terenie Polski. Opodatkowanie w formie karty podatkowej mogą wybrać m.in. przedsiębiorcy, którzy zajmują się usługami zegarmistrzowskimi, tapicerskimi, krawieckimi, handlem detalicznym, usługami gastronomicznymi (bez sprzedaży alkoholu), rozrywkowymi, transportowymi (taksówki), fryzjerskimi i kosmetycznymi.

Dodatkowym warunkiem, którego spełnienie pozwala na prowadzenie działalności gospodarczej w formie karty podatkowej, jest zatrudnienia pracowników wyłącznie na podstawie umowy o pracę oraz niekorzystanie w prowadzeniu działalności z usług innych firm (oprócz firm specjalistycznych). Podatnik nie może opodatkować swojej działalności gospodarczej w formie karty podatkowej, jeżeli współmałżonek prowadzi działalność gospodarczą w tym samym zakresie. Karta podatkowa jest również niedostępna dla podatników, którzy wytwarzają produkty podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na zasadzie odrębnych przepisów.

Jeżeli te wszystkie warunki zostaną spełnione, naczelnik urzędu skarbowego wydaje decyzję, w której znajduje się ustalona wysokość podatku w formie karty podatkowej na dany rok.

Wysokość podatku dla karty podatkowej jest ustalona w rozporządzeniu Ministra Finansów na cały rok z góry.