Od 1 kwietnia 2014 r. zmieniła się definicja samochodu osobowego w ustawach o CIT i PIT. Jakie ma to skutki dla podatników użytkujących samochody dotychczas klasyfikowane jako inne niż osobowe?

Przepisy znowelizowała ustawa z 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 312). Przede wszystkim dotyczy ona zmian w odliczaniu VAT od wydatków związanych z samochodami osobowymi, lecz równolegle zmienia także definicję takiego samochodu w ustawach o podatku dochodowym.

Zgodnie z nowym brzmieniem art. 4a pkt 9a ustawy o CIT, samochodem osobowym zasadniczo jest pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. Ograniczony został natomiast katalog pojazdów nieuznawanych za samochody osobowe – poprzez wyłączenie z niego pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności przekraczającej wskazane dotychczas limity (tj. 425, 493 albo 500 kg przy odpowiednio 1, 2 albo 3 lub więcej miejscach siedzących). W związku z tym część pojazdów (spełniających dotychczas warunki ładowności i uznawanych za pojazdy ciężarowe) mogłaby od 1 kwietnia 2014 r. zostać uznana za samochody osobowe w rozumieniu ustawy o CIT, co nie zawsze byłoby korzystne.

Przykładowo zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 tej ustawy kosztem uzyskania przychodów z tytułu zużycia takiego pojazdu są odpisy amortyzacyjne jedynie od części wartości początkowej odpowiadającej równowartości 20 tys. euro. Podobne ograniczenie dotyczy także składek na ubezpieczenie takiego pojazdu (art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT).

Należy jednak wskazać, że zgodnie z przepisami przejściowymi nowe regulacje mają zastosowanie tylko do pojazdów samochodowych nabywanych od 1 kwietnia 2014 r. Posiadacze pojazdów, które dotychczas były traktowane jako ciężarowe, a po zmianie przepisów będą się kwalifikować jako osobowe, nie muszą wiec zmieniać sposobu ich amortyzacji.