Rekultywacja wyrobiska górniczego i terenu wokół niego nie powoduje zmiany statusu gruntu. Trzeba go opodatkować jak teren zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej.
Opodatkowanie gruntów i wyrobisk górniczych rodzi wiele sporów podatkowych. Jeden z nich rozstrzygnął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie. Problem polegał na tym, czy teren wokół wyrobiska górniczego (kopalnia żwiru) należy opodatkować podatkiem rolnym, zgodnie z jego klasyfikacją w ewidencji gruntów i budynków, czy też podatkiem od nieruchomości – jako grunt zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej.
Skarżący twierdzili, że skoro koncesja na wydobycie żwiru nie obejmowała terenów wokół wyrobiska, to można je opodatkować podatkiem rolnym. Organ podatkowy (wójt) stwierdził jednak, że grunt należy opodatkować podatkiem od nieruchomości, ponieważ teren wokół wyrobiska jest niezbędny do prowadzenia wydobycia, czyli działalności gospodarczej.
Sprawa trafiła ostatecznie do sądu, a ten przyznał rację wójtowi. WSA wyjaśnił, że obszar niezbędny do eksploatacji złoża nie ogranicza się do samego wyrobiska, ale też konieczne jest wykorzystanie na ten cel gruntu niezbędnego do prawidłowej jego eksploatacji, a więc zwałowiska nadkładu zalegającego nad złożem czy też strefy obsługi technologicznej.
Co więcej, w przypadku działalności górniczej na przedsiębiorcy ciąży obowiązek rekultywacji gruntów po zakończeniu wydobycia. Starosta wydaje w tej sprawie decyzję, która określa m.in., do kiedy ma trwać rekultywacja. Jest to końcowy etap wydobywania kopalin, a więc nadal są to grunty zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Dotyczy to nie tylko terenu wyrobiska, ale też obszarów przeznaczonych do składowania wyrobku, co jest niezbędne do prawidłowej eksploatacji złoża. Wszystkie te grunty są więc opodatkowane według najwyższych stawek podatku od nieruchomości jako zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Wyrok jest nieprawomocny.

0,88 zł za 1 mkw. powierzchni to stawka maksymalna podatku od nieruchomości od gruntów związanych z działalnością

ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Szczecinie z 5 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 125/13.