Jeśli organ podatkowy prowadził postępowanie w I i II instancji, to decyzje muszą wydać różni pracownicy. Inaczej będzie to uchybienie proceduralne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie rozpatrzył sprawę podatnika, który otrzymał decyzję dyrektora izby skarbowej odmawiającą wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności innej decyzji. Dyrektor działał w podwójnej roli. Najpierw jako organ I instancji, a następnie jako II instancji.
Zgodnie z art. 221 Ordynacji podatkowej (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.) w przypadku wydania decyzji w pierwszej instancji przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, dyrektora izby skarbowej, dyrektora izby celnej lub przez samorządowe kolegium odwoławcze odwołanie rozpatruje ten sam organ podatkowy, stosując odpowiednio przepisy o postępowaniu odwoławczym.
W omawianej sprawie problem polegał na tym, że obie decyzje w imieniu dyrektora izby skarbowej wydał i podpisał ten sam upoważniony do tego wicedyrektor. Błąd ten dostrzegł sąd.
Wskazał, że jest to uchybienie proceduralne. Zgodnie bowiem z art. 130 par. 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej pracownik izby skarbowej podlega wyłączeniu od udziału w postępowaniu w sprawach dotyczących zobowiązań podatkowych oraz innych sprawach normowanych przepisami prawa podatkowego, jeśli brał udział w wydaniu zaskarżonej decyzji.
WSA zwrócił uwagę na uchwałę siedmiu sędziów NSA (z 18 lutego 2013 r., sygn. akt I GPS 2/12). Zgodnie z nią pracownik, który brał udział w wydaniu decyzji w I instancji, nie może uczestniczyć w wydaniu decyzji w II instancji.
W tego rodzaju przypadkach – stwierdził następnie WSA – może istnieć obawa, że urzędnik nie będzie obiektywny przy ocenie podniesionych zarzutów przez podatnika, który się odwołał. Wydając decyzję w II instancji, pracownik byłby sędzią we własnej sprawie.
Skoro więc w omawianej sprawie decyzję w II instancji wydał pracownik podlegający wyłączeniu, to zgodnie z art. 240 par. 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej istnieje podstawa do wznowienia postępowania. Organ podatkowy wydając ponownie decyzję, musi wyeliminować z udziału w jej podjęciu osoby, które były zaangażowane w wydanie decyzji w I instancji. Wyrok jest nieprawomocny.
Może istnieć obawa, że dyrektor nie będzie obiektywny przy odwołaniu
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Krakowie z 26 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 1777/12.