Sędzia Zbigniew Kmieciak podkreślił, że nie można twierdzić, że zwolnienie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. 2010 r. nr 95, poz. 613 z późn. zm.), przewidziane w jego pierwszej części dla uczelni ma charakter podmiotowy i daje się uzasadnić intencją uprzywilejowania podmiotów prowadzących szeroko pojętą działalność dydaktyczną lub naukową.
Według NSA, który zgodził się z Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Poznaniu, każda część nieruchomości zajęta faktycznie na prowadzenie działalności gospodarczej podlega podatkowi od nieruchomości – według wyższych stawek związanych z działalnością gospodarczą. Bez znaczenia jest to, czy taką działalność prowadzi sama uczelnia wyższa jako właściciel nieruchomości czy też inny podmiot, w szczególności posiadacz zależny (najemca, dzierżawca)
NSA nie zgodził się z takim argumentem pełnomocnika uczelni, że utrata przez uczelnię wyższą zwolnienia dotyczy tylko sytuacji, w której to ona samodzielnie prowadziłaby działalność gospodarczą.
Sąd potwierdził, że z uwagi na zasadę powszechności opodatkowania wyrażoną w Konstytucji RP wyjątki od opodatkowania – takie jak przewidziany w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy należy interpretować ściśle. Tym samym zarzut uczelni podniesiony w skardze, że prowadzony przez nią najem nieruchomości nie może być traktowany jako działalność gospodarcza, także nie został uwzględniony.
Wyrok jest prawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 24 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2266/10.