Czym spowodowane są wątpliwości organów podatkowych związane z kosztowością odsetek od pożyczek lub kredytów zaciągniętych w celu wypłaty dywidendy udziałowcom lub akcjonariuszom?
Organy podatkowe wielokrotnie wskazywały na brak kosztowości takich odsetek, argumentując to brakiem związku przyczynowego między wydatkiem poniesionym z tytułu odsetek a źródłem przychodów uzyskiwanych przez spółkę.
Naczelny Sąd Administracyjny, rozpatrując jedną ze skarg kasacyjnych Ministerstwa Finansów, stwierdził w wydanej w składzie siedmiu sędziów uchwale (sygn. akt II FPS 2/11), że odsetki oraz inne wydatki związane z kredytem zaciąg- niętym przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością na wypłatę dywidendy należnej jej udziałowcom, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.), nie są kosztem uzyskania przychodów. Podstawowym argumentem sądu było stwierdzenie, że interpretując treść art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, należy przede wszystkim odwołać się do wykładni gramatycznej przepisów, a nie celowościowej. Ostatnio jednak NSA wydał wyrok w indywidualnej sprawie (sygn. akt II FSK 249/12), w którym potwierdził kosztowość tych odsetek, uzasadniając to w ten sposób, że zaciągnięty przez spółkę kredyt na wypłatę dywidendy nie tylko zabezpieczy źródło przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, ale zapobiegnie utracie płynności finansowej.
Nie analizując dopuszczalności ostatniego wyroku z perspektywy przepisów o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, faktyczne źródło finansowania dywidendy, czy to są pieniądze zgromadzone na rachunku i pochodzące z zysku spółki, czy są to środki pozyskane z kredytu lub pożyczki, w sytuacji gdy zysk jest faktycznie wykorzystywany na prowadzenie działalności gospodarczej (np. na zakup towarów lub inwestycje), nie powinien z perspektywy art. 15 ust. 1 ustawy o CIT determinować, czy omawiane odsetki są kosztem podatkowym, czy nie.